Sahitya Chorcha

মোৰ মন চোতালত আকৌ আহি পালেহি ভোগালী। এজাক ধুমুহাৰ দৰে গুছি যাব মোৰ হৃদয় চুৰমাৰ কৰি। ম ই আকৌ জোৰা লগাম ভগ্ন হৃদয়ৰ ভেলাঘৰৰ বেৰ নিজমহৈ পৰিব মনৰ চোতাল এবাৰ মুচিম অনাথ শিশুৰ চকুৰ পানী। পাতিম মোৰ ভোগালী সান্দহ,চিৰা,পিঠা,কাঠ আলু, মিঠা আলু, আনিম যতন কৰি। মেজিৰ তাপত দেহৰ সুপ্ত ৰক্ত কণিকা দীপ্তহৈ উঠিব। সিহঁতৰ সতে খাম এসাজঁ ভাত সেয়ে হব মোৰ ভোগালীৰ অমাতৰ মাত। #assamesekobita #axomiyakobita #Bhogali #SahityaChorcha

আদৰৰ ভোগালী উৎসৱে সকলোকে কুশল মঙ্গলে ৰাখক তাকেই কৰিছো কামনা। ভোগালী উৎসৱৰ আনন্দ উল্লাসে প্ৰীতি ভোজৰ সুৱাদৰ জুতিৰে জুৰাই যাওক মন সৰোবৰক। দুবছৰৰ অন্তত ভোগালী বিহুটি আদৰাত ব্যস্ত সমস্ত জনলৈ জনালোঁ অলেখ শুভেচ্ছা ঘৰে – ঘৰে সজাই তোলক মেজি ভোজৰ, পিঠা, লাৰু, চিৰা, দৈৰ‌ ৰস সুৱাদেৰে। বিগত বৰ্ষৰ তিক্ততা বোৰ সকলোৱে পাহৰি আদৰক ভোগালী বিহুত অনেক সম্ভাৰে উজলাই তোলক চৌপাশ নতুনত্বৰে উৎসাহিত হওক সমস্ত জন। সংস্কৃতিক নৱ ৰূপেৰে সজাই সেউজীয়া ফচলেৰে বোৱাওক শান্তিৰ নিজৰা। সঁচাই ভোগালী বেলাত মনত পৰিল গাভৰু ৰাতিৰ পৰা ভেলাঘৰত গোৱা প্ৰাৰ্থনা আৰু দিহানামৰ সুৰেৰে ৰজন – জনাই‌ যোৱা প্ৰভাতী পুৱালৈ। পুৱাৰ মেজিৰ উমত কটোৱা আনন্দৰ মহামিলনৰ সন্ধি ক্ষণলৈ। মৰমৰ ভোগালী বিহুটিত দ্ৰব্য ঘৰে ঘৰে পিঠা, চিৰা, সান্দহ খুন্দি কিমান মে ভৰাইছিলো মন ভাৱিলেই আনন্দৰ সুখে উপচাই তোলে। দোকানীৰ আখলৰ আলিঙ্গণত পোৱা নাযায় সেই অনুভৱ মাথো সমাহিত হয় জাতীয় চেতনা বোধৰ অসমৰ বুকুক ঠেলি দিওঁ মাথোঁ জাতীয় অস্তিত্ব বিহীনতালৈ হেৰুৱাই পেলাও সঁচা মৰম, স্নেহ, ভালপোৱাৰ সদভাৱনাৰ প্ৰেমৰ সুবাসিত হৃদয়ৰ জীৱন কথা। #assamesekobita #axomiyakobita #Bhogalirsubhokamona #SahityaChorcha

সোনগুটি কেইটা লৈ আঘোনৰ চোতালত সোনামুৱাৰ সপোন মুখত বিৰিঙিছে প্ৰাপ্তিৰ নিশ্বাস। বুকুৰ ঘাম মাটিত পেলাই কঢ়িয়াই অনা সোনগুটি কেইটাত কি আছে বাৰু? অতীত হৈ যোৱা কাতি মাহৰ অভিশপ্ত দিনকইটা পাহৰণিৰ গৰ্ভত লুকুৱাই উদৰপূৰাই কচু আৰু ঢ়েকীয়াৰ জুতি লগা এসাজেৰে যেন পাহৰিব বিচাৰিছে হাড় কপোৱা শীতৰ ফটা কথাৰ উমে ধৰি ৰাখিব নোৱাৰে প্ৰচণ্ড ঠেৰেঙা লগা শীতৰ ৰাতিটো। মাঘ আহি পালেহিয়েই দেখোন। ঠাণ্ডা পুৰিব লাগিব। কানি-মুনি বেলা বুটলি অনা লাগনি কেইডালকে সযতনে ৰাখি সংক্ৰান্তিৰ দিনা ভেলাঘৰ সাজি ঠৰঙা শীতৰ দিনকেইটা অগ্নিদেবতাৰ ওচৰত আগবঢ়াই দি পাহৰি থাকিব লাগিব। ন’হলে যে শীত আকৌ আহিব। তথাপিতো, সোনগুটি কেইটাই আনিদিয়া ক্ষনিক সময়ৰ প্ৰাপ্তিয়েই যেন সোনামুৱাৰঅনাগত দিনবোৰৰ বাবে বিচাৰি ফুৰা পোৱা আৰু নোপোৱাৰ মৰিচিকা। #assamesekobita #axomiyakobita #Moricika #SahityaChorcha

আহিছে বিহু ভোগালী, কুঁৱলীৰ আচ্ছাদন ফালি। সাজো গাওঁ,নগৰ, চহৰৰ ডেকা, গাভৰু, বোৱাৰী সকলো সাজো আনিব ভোগালীক আদৰি। অসমীয়াৰ চহাজীৱনৰ কৃষিভিত্তিক উৎসৱ ভোগালী। আঘোণৰ সোণোৱালী ধাননি চপাই কুচাই আনি ভঁড়ালত থয় সাঁচি, বছৰটোৰ ভাত-মুঠি। ঘৰে ঘৰে চলিছে চিৰা, পিঠা, সান্দহ খুন্দাৰ যেন প্ৰতিযোগিতা ঢেঁকীৰ শব্দত গাওঁত উঠিছে দপদপনি অসমৰ সকলোতে ভেলাঘৰ সাজি চলিছে যেন প্ৰতিযোগিতা এখনি। বিহু বিনন্দীয়া, মন মতলীয়া আহি পালে ভোগালীৰ উৰুকা আজি গাত কাৰোৱেই যে নাই তৰণী, ল’ৰা ছোৱালী, বৃদ্ধ-বৃদ্ধা, বোৱাৰী, জীয়ৰী, ডেকা সকলো ব্যস্ত আজি। পথাৰৰ ধানৰ নৰা কাটি আনি সাজিছে ভেলা ঘৰৰ চালি খনি সাজি উলিয়াইছে ভেলাঘৰৰ বেৰাখনি ভোগালী বিহুৰ উৰুকাৰ নিশা ভোঁজৰ ভাত মুঠি খাব এই ভেলাঘৰতে মিলিজুলি। আজি ভোগালী উৰুকাৰ নামত বজাৰত চলিছে মাছ মাংসৰ কিনা-বেচা প্ৰতিযোগিতা এখনি। সকলো ব্যস্ত উৰুকা নিশা তৃপ্তিৰে খাম ভোগালীৰ ভাতমুঠি। ভেলা ঘৰৰ কাষতে পাতিব কাঠখৰিৰ মেজি,খেৰৰ মেজি ৰখাৰ নামত ৰাতি কটাব ভেলা ঘৰতে ল’ৰা, ডেকা মিলি পুৰণি ককা আইতাৰ দিনত ভেলা-ঘৰত নিশা লৈছিল নাম-প্ৰসঙ্গ এফাঁকি সেই পৰম্পৰা নাই যে আজি হেৰাই যাব খোজে পুৰণি ৰীতি-নীতি আধুনিকতাৰ গ্ৰাসত ভোগালীৰ উৰুকা নিশাটি উচ্চ স্বৰত বাদ্য-যন্ত্ৰৰ শব্দত টাল-ফাল গাওঁ, চহৰ, নগৰত। ভেলাঘৰত থকাৰ নামত উন্মাদ ডেকা জীয়ৰী আজি স্বক্ৰীয়তা হেৰাই যায় যেন লাগে ভোগালীৰ উৰুকা নিশাটি। মকৰ সংক্ৰান্তিত জ্বলাব ভীষ্মৰ চিতা মেজি সকলোৱে পুৱাই গা-ধুই সেৱা কৰি মেজি জুইৰ সেক লৈ জনাব ঠাণ্ডা দূৰ হওক বেমাৰ আজাৰ দূৰ হওক, কুশলে থাকক সকলোৰে সুখেৰে পাৰ হওক বছৰটি। #assamesekobita #axomiyakobita #bhogaliruruka #SahityaChorcha

অসমীয়াৰ হিয়াৰ আমঠু বিহু তিনিটি পাতি যাওঁ আহাঁ আমি পুৰণিকলীয়া সংস্কৃতি; বহাগত ৰঙালীয়ে প্ৰেমৰ ৰঙ চটিয়াই; কাতিত কঙালীয়ে লখিমী আইৰ পূজাতেই যায়; মাঘত আকৌ ভোগালীয়ে দুয়োহাতেৰে গোটাই; পৰিপূৰ্ণ ভঁৰালঘৰ চাই চাই খেতিয়কৰ আনন্দৰ সীমা সংখ্যা নাই! আঁহা আমি একতাৰে বিহুখনকে পাতোঁ; এসাঁজ দূখীয়াজনকো ভাগৰ পৰা যাচোঁ! ক’ৰুণাই আহি দুবেলা দুমুঠি খোৱালোককো দৰিদ্ৰ কৰি থৈ গ’ল! উভৈনদী হৈ থকাজনৰ অন্তৰ আত্মাইনো নকবনে! কিছু দৰিদ্ৰকো ভোগালীৰ ভোগ দিওগৈ ব’ল! “আমি অসমীয়া নহও দূখীয়া” ‘ভূপেন দা ‘য়ে চিঞৰি গ’ল! মিলিজুলি খালে দুখীয়া বুলি কাৰনো চিন ৰ’ল! #assamesekobita #axomiyakobita #Hokoluwemilijulibihu #SahityaChorcha

ক’ত হেৰাল উদূলি মুদুলি ঢেঁকীৰ শব্দৰ পুহৰ আবেলিৰ ভোগালীৰ ওলগনি, ক’তবা হেৰাল এপুৰা মালভোগ চকোৱাৰ চিৰা খুন্দা আমাৰ ঘৰৰ ঢেঁকী শাল খন। আমাৰ ঢেঁকীত এডোন চাউলৰ পিঠাগুৰি খুন্দা খুয়দৌ জনীও নোহোৱা হল। বহনী মাৰি ডালো জানো ক’ত গ’ল ? মোৰ শৈশৱৰ পৰিচিত ঢেঁকী শালৰ ছন্দ বোৰ যেন নগৰৰ কোলাহলতে শুই গল। লেচেৰী বটোলা চাউলৰ চুঙা পিঠা নোখোৱাৰ আজি বহুত দিনেই হল। সময় বোৰ সলনি হল । কেঞাৰ দোকানতে সকলো আছে, বিহু পাতিলেই হ’ল। টিভিত প্ৰতিটো বিহুতে নাচ গান হ’ল। সময় যে বৰ জটিল – কেতিয়াবা যেন সান্দহৰ বাটিটো বিনিময় হয় সন্দেহ। চেনেহৰ বিহুটিও “হেপি বিহু” হ’ল। #assamesekobita #axomiyakobita #Bhogalirhubeshare #SahityaChorcha

উচাহ আৰু প্ৰেমৰ নৱ প্ৰকাশ, ফৰকাল মাঘৰ মাহ ফৰকাল মনৰ নীল আকাশ। ইফাকি সিফাকিকৈ সুন্দৰ বিহুগীত গাঁও, সখা-সখী স-পৰিয়ালে ভেলাঘৰত ভোজ ভাত খাওঁ। গুঞ্জন আবেলি মন্ত্ৰমুগ্ধ গীতৰ ধ্বনি, উলহে মালহে উজাগৰী উৰুকাৰ ৰজনী। স্নান কৰোঁ সূৰ্যহাৰা পুৱতিত, সেৱা কৰোঁ জুই ধৰি মেজিত। সকলো দুখ-ক্লান্ত খন্তেকতে ক্ষান্ত পায়, যেন মেজিৰ বহ্নিত সকলো কষ্ট দাহ যায়। ভোগালীৰ বতৰত হয় ৰোগীও আৰোগ্য, লাভিছো জনম অসমত এয়া আমাৰ ভাগ্য। বাৰ্তা কঢ়িয়ায় জাতীয় জীৱনৰ সমন্বয়, বিহুৰ জৰিয়তে অসমীয়া জাতিৰ পৰিচয়। আমাৰ একতা অটুট জীপাল মিলা-প্ৰীতি, ভ্ৰাতৃত্বৰ এনাজৰী আমাৰ এই বিহুটি। #assamesekobita #axomiyakobita #Bhogalirbotor #SahityaChorcha

অতি হেপাহৰ ভোগালী বিহুটি চাওঁতে চাওঁতে পালেহি পদূলি ভোগৰ অনেক সম্ভাৰ যাওঁ গৈ বিচাৰি জহা বৰা মাহ তিল ৰু বাছমতী আনিম মোনা ভৰাই পালিম আপোন ভোগালী বিহুটি৷ কোমল চাউল গুৰ চিৰা আৰু কল চেনিচম্পা বজাৰৰ পৰা আনিমগৈ লৈ… সকলোৱে জুটি লগাই খাম সানি সানি লগত থাকিব ম”হৰ এঠা দৈ৷ উৰুকা নিশা মহাভোজৰ কৰিম আয়োজন পঠা গাহৰি মূৰ্গী হাঁহ জহাকোমোৰা হব প্ৰয়োজন৷ বৰালি চিতল ৰৌ ভকুৱা আৰু কান্দুলী উদৰ পলাই খাম এসাঁজ দকচি দকচি৷ তিল পিঠা ঘিলা চুঙা টেকেলি আৰু কলপাত পিঠা একোৱেই এৰিবলৈ নাই … খাই লাগিব নিশ্চয় বৰ মজা ৷ ঢেকুৰচ্‌ কুচ ঢেকুৰচ্‌ কুচ্‌ ঢেঁকীৰ গুমগুমনিয়ে ৰজনজনাই প্ৰতিটো চুবুৰী চাউল তিল মাহ ভাজিৰ আমোলমোল গোন্ধত মন হ’ল বাউলী জিভাৰ ওলাল লেলাউটি পেটত ভোকৰ কৰকৰিনী বাই ভনীয়ে বনাইছে পিঠা খুন্দিছে চিৰা আৰু সান্দহগুৰী৷ ভোগালীৰ ভোগ একেলগে কৰিম সকলোৱেই ধনী দুখীয়া হিন্দু মুছলিম আমি অসমীয়া সকলো ভাই ভাই আমাৰ কোনো ভেদাভেদ নাই ৷ বিহু আমাৰ একতাৰ এনাজৰী অসমীয়াৰ৷ হৰিধ্বনিৰে জ্বলাম ভেলাঘৰ কাহিলীপুৱাৰ নিয়ঁৰ গচকি যাম আমি আগবাঢ়ি নৱ প্ৰভাতৰ হেঙুলী কিৰণ বিচাৰি বিচাৰি। #Aahilbandhoibhogali #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha

ভাৰতৰ যুৱ শক্তি জগাই তোলা দেশ মাতৃক অন্তঃকৰনে সেৱা কৰা পথ প্ৰদৰ্শক স্বামী বিবেকানন্দ আহ্বান জনাইছিল যুৱ শক্তিক সঁহাৰি জনাইছিল বহুজনে। দেশ স্বাধীন কৰা মানসেৰে যুঁজত জপিয়াইছিল। আজিও যুৱ শক্তিৰ বিশ্বাস স্বামীজীৰ বানীৰে অনুপ্ৰাণিত কৰে। কন্যা কুমাৰী সাগৰ বক্ষত শিলাস্মাৰকে। জীৱন আৰু বানীয়ে দেশবাসীক নৱ চেতনা দিয়ে। #assamesekobita #axomiyakobita #Pathapadarshakswamivivekanand #SahityaChorcha

অলিম্পিকত জিম্নাষ্টিক খেলি ব্ৰঞ্জৰ মেডেল পাই অহা অৰ্পিতাই সোণৰ মেডেলৰ আশাত এতিয়া দুগুণ উৎসাহেৰে অনুশীলন কৰিব ধৰিছে । প্ৰশিক্ষকে ওপজি পুৱাতে মুকলি পথাৰত অনুশীলন কৰাই থাকোতে Double Turn ত বাৰে বাৰে বাগৰি পৰিছে তাকে চাই থকা মানুহ এজনে চিঞৰী কলে ” You can do it , you can do it , I am with you “ আচৰিত হৈ অৰ্পিতাই ঘুৰি চালে এক বিজয়ী চিম্বল দেখুৱাই থকা এজনক দেখা পালে পিছদিনাও একেটা পৰিবেশ হল এইবাৰ ভাবিলে মানুহজন চাগে মানসিক ভাৰসাম্য হেৰুৱালোক । কিন্তু অৰ্পিতাই এইবাৰ অতি সোনকালে এবাৰো পৰি নোযোৱাকৈ Double Turn কৰিব পাৰিলে , লাহে লাহে সেইলোকজনৰ you can do it , I am with you বাক্যটোৱে অৰ্পিতাক কব নোৱাৰাকৈৱে বহুত শক্তি যোগোৱা হল তাই এনে অনুভৱ কৰিব ললে। এদিন বতৰ বহুত বেয়া আছিল অৰ্পিতাই নিজৰ প্ৰশিক্ষণ কিন্তু বন্ধ কৰা নাই এটা মাত্ৰ সলনি হল you can do it , I am with you কোৱাজন নাহিল আৰু তাইও এবাৰো নপৰাকৈ Double Turn কৰিব নোৱাৰিলে। অলিম্পিকৰ দিন চমু চাপিল কৰ্ডত ভৰি দিয়েই হৃদয়খনে তাইৰ সেই বাক্যতো শুনিবলৈ বাৰে বাৰে খলকনি তুলিলে কিন্তু ইমান দূৰ দেশ এখনলৈ জানো সেইলোকজন আহিব পাৰিব ভাবি থাকোতেই অতি স্পষ্টকৈ তাই নিচেই কাষতে শুনিবলৈ পালে You can do it, , you can do it , I am with you , এইবাৰ তাইৰ অকল শক্তিয়ে নহয় অন্তৰত এক বূজাব নোৱাৰা তৃপ্তিৰ খলকনি জগা যেন অনুভৱ কৰিলে ফলত তাই সোণৰ মেডেল দেশলৈ কঢ়িয়াই আনিলে । মেডেল লৈ থকাৰ সময়ত তাইৰ চকুৱে সেই বিশেষ লোকজনক বিচাৰিব ধৰিলে তেতিয়া প্ৰশিক্ষকজনে মবাইলতো তাইৰ কাষত লৈ গৈ অন কৰি দিলে আৰু সেই বাক্যতো শুনিবলৈ পালে you can do it, I am with you চকুলো দুটা কাৰণত দুধাৰি বৈ গল অৰ্পিতাৰ। #Assamesegolpa #Axomiyagolpa #SahityaChorcha #youcandoitiamwithyou

ধৰিত্ৰীৰ বুকুত ৰুইছিলো এডৰা সেউজীয়া; ঘাঁমৰ টোপালবোৰ মাটিত পৰি হৈছিল সোণবৰণীয়া: খেতিডৰাৰ ভৰসাতে মোৰ জীৱনযাত্ৰা; বিধি পথালি যাতে নহয় কৰিছিলো ঈশ্বৰক সদায় মই প্ৰাৰ্থনা; নালাগে মোৰ ৰাজ অট্ৰালিকাৰ অস্থায়ী সুখ! মাটিৰ মানুহ আমি মাটিয়ে হৰিব আমাৰ সকলো দুখ! আঘোণৰ পৰসত আশাৰ ফচলবোৰ সোণোৱালী হৈ পৰিল; লখিমী আইৰ নিৱাস মোৰ খেতি ডৰাত ! দাবলৈ যাওতে মাত লগালে, সোণগুটি থবা যত মইও থাকিম তত ঘৰত লখিমীৰ প্ৰৱেশ ঘটিল ভঁৰালঘৰ কোনো দিনেই মোৰ উদং নহল খেতিয়কৰ ঘৰত লখিমীৰ চঞ্চলা চপলা কৈ বসতি হৈ ৰল!! #aaghunordhanonidora #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha

মোৰ আজন্ম বন্ধু, সংগী, প্রেমিক মোৰ ছাঁ মোৰ “ছাঁ”ই মোৰ স’তে খেলে ল’ৰালিৰ লুকা-ভাকু কেতিয়াবা ছাঁ মোৰ আগে আগে যায় মোক বাট দেখুৱায় কেতিয়াবা মোক কয় “আগবাঢ় মই আছোঁ তোৰ পাছে পাছে” মোক সময়ৰ জাননী দি ভৰ দুপৰীয়া ছাঁ নিখোজ হয় মোক বুজায় দিয়ে পৃথিৱীলৈ অকলে আহিছ, অকলেই যাব লাগিব গতিকে নিৰ্ভীক আৰু সাহসী হ’ মোৰ সংগী মোৰ ছাঁ ৰাতি হ’লে শুই পৰে মোৰ স’তে নিতে নিতে আহে প্রভাতী সূৰুযৰ স’তে মই শেঁতেলি এৰিলেই লগতে উঠি আহে সুকোমল ৰ’দৰ পৰশত মোৰ ছাঁ বাঢ়ে পুৱা অথবা গধূলি ক’লা বৰণৰ ছাঁটো গিলিবলৈ ৰ’দে খেদি ফুৰে পিছে নোৱাৰে “চোৰ-পুলিচ”ৰ খেলখনত মোৰ ছাঁই সদায়ে ৰ’দক পৰাভূত কৰে মোৰ ছাঁ মই জীয়াই থকাৰ সাক্ষ্য মোৰ বাবেই ছাঁ আৰু ছাঁৰ বাবেই মই কোনোদিনে এৰাএৰি নোহোৱাৰ প্রতিশ্রুতিৰে বান্ধ খাই থকা আমি দুয়ো আজন্ম প্রেমিক| সেয়ে মোৰ ছাঁই মোক কয় “তোৰ মৰিশালিত মোকো দিবি অকণ ঠাই|” #assamesekobita #axomiyakobita #moiarumursha #SahityaChorcha