Sahitya Chorcha

উৰি যায় মন মোৰ উৰি গুছি যায়, উৰণিয়া পখী মোৰ এই মন। থৈ যায়, হৃদয়ত গুজি থৈ যায়, অলেখ নিশাৰ অতৃপ্ত প্ৰেমৰ স্বপ্ন ৷ কৈ যায় জীৱন-গাঁথাৰ, কৈ যায়, যৌৱন, প্ৰেম, দুখ আৰু মমতা শ্বাশত। উৰি যায়, মন মোৰ উৰি গুছি যায়, জুখিব নোৱাৰা সীমাহীন দিগন্তৰ সিপাৰত৷ #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha #uroniyamon

সময় পালে কেতিয়াবা আহিবা এদিন চাই যাবা হৃদয়ত তুমি দিয়া মৰমৰ চিন অন্তৰত অন্তৰথৈ চুই চাবা চাই যাবা সৌন্দৰ্য মুখী সাংসাৰিক বাস্তৱ কিমান কঠিন। অনুভৱ কৰি যাবা গছে পাতে ফুলে ফলে মইযে তোমাৰ প্ৰেমতেই বিলীন মোৰ চিন্তা স্বপ্নৰে উতলা মনে প্ৰাণে দোলায়মান দুয়োপাৰে নলীনৰ বাদে নেথাকে পুলিন। চিন্ময়তা অবিচ্ছিন্ন সঙ্গীতৰ লহৰে লহৰে শুনি যাবা দেখি যাবা বুজি যাবা তাপময় বাস্তৱৰ বিস্মৃতিৰ প্ৰসাৰী আকাশে মোৰ স্মৃতি কোনোদিন কৰিব নোৱাৰে পৰাধীন। নেথাকি কাষত থাকিলেও বহুদূৰ দূৰত সকলোতে শুনো তোমাৰ প্ৰেমৰেই গুণগুণ গান ঋতুৰ সুৱাস অন্ধকাৰ ধুমুহাৰ আকাশ সকলোৱেই কৰাই মোক তোমাৰ স্মৰণ। শিৰৰ সেন্দুৰে বোলোৱা কঠিন বাস্তৱৰ তালে তালে শয়নে সপোনে জনমে মৰণে পলে অনুপলে হাঁহিয়ে কান্দোনে মই তোমাৰ প্ৰেমতেই বিলীন মই তোমাৰ প্ৰেমতেই বিলীন। #assamesekobita #axomiyakobita #premotbilin #SahityaChorcha

লক্ষ্য বুলি মনৰ ভিতৰত যেতিয়া অলপো নাথাকে স্বাৰ্থ হিংসাৰ লোভে চাৰিওফালৰ পৰা খোঁজে খোঁজে আগুৰি ধৰে ভৰা সংসাৰ ভাগ ল’বলৈ যিদৰে মনত আহে কূচিন্তা সেই সংসাৰত দূ‍ঃখ থাকিলে কোনেওঁ নাথাকে লগত স্বাৰ্থপৰৰ সদায় লক্ষ্য থাকে পাৱ লগা বুজি ল’বলৈ সিহঁত কেতিয়াওঁ নাভাবে নিজৰ কৰ্তব্য সংসাৰৰ কিছু দিবলৈ বীৰ শ্বহীদৰ বুকূৰ ৰক্ত দেশ স্বাধীন কৰি গড়ি দিছিল সুখৰ স্বৰ্গ সিহঁতৰ কথা মুখত নলবি অন্তৰে দি নাম দিয়ে নিজৰ দেশক কুলষিত কৰি কলঙ্গিত কৰে #assamesekobita #axomiyakobita #lakhya #SahityaChorcha

তোমাৰ কলিজাটো এতিয়া মোৰ বুকুৰ মাজত লৈ ফুৰিছোঁ দুচকুৰ নীলাৰে বৈ বৈ প্ৰাণত প্ৰেমৰ কঠিয়া সিঁচি বহিছা সেউজীয়া দলিচা পাৰি। মই মুগ্ধ হৈ চাই ৰৈছোঁ তোমাৰ চিকুণ মুখনি। ফাগুন আহিছে গোপনে ৰঙা পলাশ হৈ, তোমাৰ কলিজাৰ ৰংবোৰ মোৰ দুগালত সানিবলৈ। উন্মনা মনে বিচাৰিছে সৰাপাতৰ বুকুত বসন্তৰ ৰং, জীৱনৰ ৰং। সন্ধ্যা ধূসৰ সৰাপাতৰ বুকুত নিয়ৰ জৰ্ জৰ্ উকা পথাৰত লঠঙা শিমলুৰ দুবাহুৰ আহ্বান নীলাভ আকাশলৈ এমুঠি সপোনৰ বৰষুণ জিৰি জিৰি বৈ আহক ধৰাৰ বুকুলৈ। #assamesekobita #axomiyakobita #fagun #SahityaChorcha

মৰম এক সাংঘাতিক শব্দ যাৰ অৰ্থ আৰু সাংঘাতিক৷ মৰমক নকৰি ভাগ লওঁ এক কৰি৷ কিন্তু মোক যে কৰে আনে পাৰ্থক্যৰ পাহাৰৰ ইপাৰ সিপাৰ৷ এখন নদীত পানী বোৰ চোন একে নোৱাৰো জানো আমি সেই মৰবোৰো কৰিব একে৷ নদীৰ পানীবোৰ বৈ গৈ পৰে বহল সাগৰত৷ আমিও মৰমবোৰ নকৰি ভাগ ভাগ সকলোকে ভাল পাব নোৱাৰো জানো কৰি আমাৰ হৃদয়খন সাগৰৰ সমান৷ আকাশখন চোৱা বিশাল কিমান কৰাচোন তোমাৰো হৃদয়খন বিশাল৷ পাৰিবা তেতিয়াই সকলোকে কৰিব আপোন অলপো মনলৈ নাহে পৰ নো বাৰু কোন? পৃথিৱীত বিয়পিল মহামাৰীৰ কীটানু আহিল সকলোৰে আশে পাশে তেতিয়াচোন সকলো সমান৷ নাভাৱিবা কেতিয়াও কোনো নহয় উচ্চ কোনো নহয় নীচ আমি বোৰ সদায় আমিবোৰেই হৈ থাকোচোন৷ নোৱাৰিম জানো হৈ থাকিব আমি মানুহৰ গুণ গৰিমা লৈ, দেখাত মানুহৰ ৰূপ লৈ গুণ যদি নাথাকে মানুহ বুলি ভাৱিম কেনেকৈ? সময়ৰ আহ্বানত দিন যায় ৰাতি আহে নিতে নিতৌ কত্তব্যৰ চিন থৈ যাওঁ আহাচোন নৱপ্ৰজন্মই চাব পৰাকৈ৷ মনত গোটোৱা মৰম এসোপামান থকাতকৈও বেছি সকলোকে আকোঁৱালি ল’ব পৰাকৈ৷ #SahityaChorcha #axomiyakobita #love #Morom #assamesekobita

আজি ৭২তম গণতন্ত্ৰ দিৱস সমস্তৰে মনত অপৰিসীম আনন্দ জাতি বৰ্ণ ধৰ্ম ভাষা নিৰ্বিশেষে সকলোৱে জনালে স্বাগতম। হে বীৰসিংহ পুৰুষ সকল তোমাসবৰ ত্যাগ আৰু প্ৰাণৰ বিনিময়ত পালো গণতন্ত্ৰ দিৱস আকাশ জুৰি দেশক ভালপোৱাৰ প্ৰতিদানত প্ৰতি ফলিত হৈছিল স্বাধীনতাৰ অনাবিল শান্তি পৰাধীনতাৰ পৰা মুক্ত কৰি দিছিলা দীৰ্ঘশ্বাসৰ স্বাধীন ভাৰত। হে মহান মহাত্মা সকল তোমাসবৰ বুকুৰ এইপ্ৰেমৰ সুবাস জীৱনৰ বিপন্নতা,অন্তৰ্মুখী জীৱনৰ বিষণ্ণতাৰ গান, আজি অন্ধকাৰত বিলীন হ’ল, সপোনবোৰ সপোন হৈয়ে থাকিল নুফুলিলে সুগন্ধিত ফুল মুক্ত নহ’ল পৰাধীনতাৰ শিকলি মাথোঁ চাৰিওফালে ব্ৰজপাতৰ নিনাদ পদে পদে আকাশ ‌জুৰি বোৱাই আনিছে ব’হাগত নিৰ্দয় বৰষুণৰ ঢল ঢলে আবতৰীয়া বাৰিষাৰ সৃষ্টি কৰি পৰিণত কৰিছে গম্ভীৰ স্থবিৰ মোহনাত। আজি সময়ত বিলীন হোৱা ভীষণ অন্ধকাৰত নিবাস কৰা মন মগজুৰ প্ৰতিটো শব্দ তৰংগ ভবিষ্যতৰ বাতাবৰণ আশানুৰাগৰ বিষণ্ণতা মাথোঁ স্বাৰ্থপৰতাৰ ধ্বংসৰ বিপদাপন্নতাৰ প্ৰতিছৱিয়ে‌‌ দহিছে হৃদয়। #assamesekobita #axomiyakobita #bixannota #SahityaChorcha

শীতৰ সেমেকা ৰাতি কৰপৰা আহিল অম্বিকাগিৰি জোনৰ পোহৰত আহিছোঁ ওলাই, এখুজি দুখুজি কৈ তোমাক বিচাৰি অম্বিকাগিৰি ভাবত বিভোৰ হৈ উজাগৰী নৈৰ কাষত বহি পাৰ কৰিলোঁ ওৰেতো নিশা শব্দৰ মালা গাঁঠি দেখিলো সাহিত্যৰ সপোন বিচাৰি গ’লো কাব্যিক সাহিত্যৰ মিঠা সুৰ প্ৰেম সাগৰত ডুবগৈ আঁকিলোঁ কোঁহে কোঁহে ফুলিব ধৰা এখন সেউজীয়া ছবি মোৰ হৃদয়ৰ প্ৰতিটো স্পন্দনত, শুনো মাথোঁ সাহিত্যৰ মিঠা সুৰ #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha #sahityarthikona

এদিন কথা দিছিলা আগুৱাই যোৱাৰ হাতে-হাত ধৰি জোনাক বিধৌত এক মায়াভৰা পথেৰে বৰ ৰঙীণ আছিল সেই সময়বোৰ য’ত গলি গলি শেষ হৈছিল মোৰ দিক্ ভ্ৰান্ত সপোনবোৰ। মই আতুৰ হৈছিলোঁ গঢ়ি তুলিছিলো এখন স্বপ্নময় পৃথিৱী য’ত খোপনি পুতিছিলো মই, তুমি আৰু আমাৰ সেউজীয়া ভৱিষ্যতে। ক্ৰমাৎ মলিন হৈছিল সপোনবোৰ। হাবাথুৰি খাইছিলো মই আশাৰ টিপচাকিটিৰ সন্ধানত। সেইবোৰ আছিল ব্যৰ্থ প্ৰয়াস তোমাক বিচাৰি পোৱাৰ সেই আৱেশ আৰু নাই এতিয়া মাথোঁ জীৱন জীওৱাৰ মন্ত্ৰণা দুচকুত সাৱটি হেঁপাহৰ ভোগজৰা #assamesekobita #axomiyakobita #hepahorbhogjora #SahityaChorcha

মই ৰূপহী জোনাক মই প্ৰজ্বলিত দীপক প্ৰহৰী আন্ধাৰ নিশাৰ মই সমন্বয়ৰ এটি সেতু বহাগৰ দুৰন্ত তৰুণ পুৱাৰ জীৱন্ত অৰুণ। মই অস্ত্ৰ সৰ্ব্বহাৰাৰ, মোৰ মন্ত্ৰ দিশহাৰাৰ নৱ সৃষ্টিৰ প্ৰতীক মই, চেতনা সমাজ গঢ়াৰ সংহতিৰ এদাল সাঁ‌কো। মই জেঠৰ বাৰখৰ আহাৰ মাহৰ কলাখাৰ ধাৰাসাৰ বৰষুণৰ টোপাল, শাওনৰ বোকাময় পথাৰ স্বপ্নভৰা আশাৰ সপোন। বিজুলীৰ ভয় লগা চমক গাজনি ঢেৰেকনিত তবধ, শেহতীয়া প্লাৱনৰ ঢৌ ভাদ মাহৰ সেমেকা পথাৰ, সেউজীয়া ধাননি পথাৰ। মই ৰজাঘৰৰ বাজিকৰ, মোৰ যাদুৰ আছে চমক মই আহিনৰ কোমল পুৱা ঋতুৰ ৰাণী শৰৎ মই উৎসৱৰ নতুন প্ৰণয় শীতৰ অনুভৱী বতৰ। কাতিৰ গাভিনী পথাৰ আঘোণৰ সোণোৱালী ধান পুহৰ হালধীয়া ফুল, সৰিয়হ ফুলাৰ বতৰ মৌ জাকে ৰেণু চুহি নিয়ে। শীতৰ সেমেকা ৰাতি মাঘ বিহুৰ ভেলা ঘৰ মই মেজিৰ একুৰা জুই হিম চেঁ‌চা দিনৰ উত্তাপ মই সেউজীয়া সপোন, মেটমৰা শস্যৰ ভড়াল। মই ফাগুণৰ সৰাপাত খৰাং বতৰৰ ধূলিময় বাট, চ’তৰ ৰিঙা ৰিঙা মন বসন্ত ঋতুৰ কুঁ‌হিপাত মলয়া বতাহ অহাৰ সময়। ৰজনী গন্ধাৰ গোন্ধ লিহিকা খৰিকাজাই কেতেকী ফুলৰ সুবাস সুগন্ধি জহা চাউল এই সাৰুৱা মাটিতে হয়। মই সূৰ্য্যৰ প্ৰবল উত্তাপ পূৰ্ণিমাৰ ফৰিংফোটা জোনাক এটি উজ্জ্বল ভোটা তৰা সপ্তৰ্ষি মণ্ডল দূৰ আকাশৰ। মই তেজিমলা নহয়, চিলনীৰ জীয়েকো নহয়, বহাগৰ এজনী নাচনী কুকিল কণ্ঠি কুলি চৰাই , এইয়া ঋতুৰাজ বসন্ত কাল। ৰিমঝিম বৰষুণ পৰে যৌৱন উতলি উঠে নতুন ঢল বাগৰি আহে উজান উঠিলে ধৰে মাছ মই ৰূপহী জোনাক। #assamesekobita #axomiyakobita #rupohijunak #SahityaChorcha

তোমাৰ অৱিহনে আজি দেখোন বৰকৈ আমনি কৰিছে কলীয়া ডাৱৰে মোৰে কলিজাত৷ শেৱালিৰ ফুলৰে সুগন্ধিত মতলীয়া হোৱা নিয়ৰৰ কণাইও নহঁহা হ’ল দুবৰিৰ দলিচাত৷ বুকুৰ মাজতে বৈ যোৱা নিৰবধি প্ৰেমৰ নদীখনিৰ কুলুকুলু সুৰে দুয়োকে হহুৱাই৷ হিয়াৰে ভিতৰত সযতনে সাঁচি থোৱা তোমাৰ সৌন্দৰ্য্যৰে জিলিকা ছবিখনে এতিয়া নিৰবে বৰকৈ কন্দুৱাই৷ মোৰ হৃদয়ৰ চৌপাশে বিৰাজিত তোমাৰ স্পৰ্শবোৰ ভাঁহি ফুৰিছে ভাৱনাবোৰ সংগোপনে ৷ তোমাক হেৰুৱাই মই এতিয়া বৰ অসহায় নুবুজিলোৱেই তোমাৰ সুউচ্চ মনৰ কল্পনাৰবোৰ আত্মগোপনে৷ #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha #smriti

প্ৰতিটো পলতে মোৰ হৃদয়ত অনুৰণিত হয় তোমাৰ গীতৰ কণ্ঠ আৰু দুচকুত ভাঁহি উঠে তোমাৰ জীয়া প্ৰতিচ্ছবি খন। বাৰে বাৰে আমনি কৰে মোৰ হৃদয়ত মাজনিশা প্ৰতিধ্বনিত হোৱা তোমাৰ সুৰীয়া গীতৰ ধ্বনিয়ে। মোৰ দৰে অচিন পক্ষীৰ বাবে তোমাৰ চিনাকি নৈৰ ঘাটত হবনে এধানি ঠাই জিৰাবলৈ? দিবানে তোমাৰ মনপদূলিত বহি নিৰৱে শুনিবলৈ তোমাৰ কণ্ঠৰে এফাকি মতলীয়া কৰা বিহুগীত? তোমাৰ পৰা বহুত দূৰত থাকিও অপেক্ষা কৰিছোঁ মাথোঁন তোমাৰ সুৰৰ সাগৰত সাঁতুৰি নাদুৰি তৃষ্ণা পুৰাবলৈ? পাৰা যদি দিয়া তুমি পাৰলৈ তুলি তোমাৰ গীতৰ সুৰৰ তালে তালে নাচি নাচি পলুৱাম হৃদয় বাসনা। এতিয়া আছোঁ মাথোঁ তোমালৈ বাট চাই ব্যাকুল হৃদয় খন লৈ পাগলী প্ৰেমীকা হৈ অপেক্ষাৰ পদূলিত বহি। #SahityaChorcha #waitingforyou #axomiyakobita #Opexa #assamesekobita

গছৰ কোমল কুঁহিপাত সুৰঞ্জিত বিভূষণত, কবিৰ হিয়া উৎফুল্লিত কুলি-কেতেকীৰ মধুসুৰত। নাহৰ-তগৰ সুগন্ধিত বসন্তৰ আগমনত, ৰঙালী বিহুৰ পালন কপৌৰ সুবাসত। উজাগৰ শীতনিদ্ৰা প্ৰাণী নিদ্ৰাৰ অন্ত, সকলো ঋতুৰ ৰজা ঋতুৰাজ বসন্ত। অপাৰ মনোমোহা ৰূপ প্ৰকৃতিৰ বিভূতি, ৰসাল হৃদয়াৱন বসন্তৰ অনুভূতি। #assamesekobita #axomiyakobita #boxantoronubhuti #SahityaChorcha