Sahitya Chorcha

অজ্ঞৰ যজ্ঞত সূৰ্য্যৰ সংকট মৌন পৃথিৱী ধুম্ৰাচন্ন ভৱিষ্যত অবিচাৰ অত্যাচাৰত আজি পঙ্গু বাস্তৱ সত্য প্ৰেম ন্যায়ৰ পথ আজি হ’ল বইকত মধ্যাহ্ন পোহৰতো বুলাই অন্ধকাৰে হাত কৰিলেও লক্ষ্য অৰ্থশূন্য প্ৰতিবাদ অধৰ্মীৰ অকৰ্মৰে ধ্বংসমুখী ভৱিষ্যত পতনৰ প্লাৱনত প্ৰজ্ঞান নহয় নিষ্কন্টক অজ্ঞৰ যজ্ঞত সূৰ্য্যৰ সংকট অৱক্ষয়ী মানৱতা সংকটাপণ্ণ ভৱিষ্যত #SahityaChorcha #sun #surjya #axomiyakobita #assamesekobita

মাজৰাতি মই প্ৰায়ে সাৰপাওঁ শূন্য জেগাখিনি খেপিয়াই চাওঁ শ্ৰুতিমধুৰ হয় তোমাৰ অশৰীৰি নিশ্বাস। স্মৃতিত ভাঁহে সহচৰী ৰাতিবোৰ দুচকুত বিৰিঙে বিষাদ! স্বপ্নৰ ফুলনিখনো সমাধিস্থ হ’ল কেৱল সৰাপাতেহে দি গ’ল তোমাৰ আধৰুৱা খোজবোৰৰ বতৰা। দিক্ ভ্ৰান্ত কাঁচিজোনটোও বহুবাৰ গৰ্ভৱতী হ’ল তোমাৰহে কাহানিও দেখা নহ’ল! #SahityaChorcha #marmahato #dukhi #axomiyakobita #sad #assamesekobita

সময় গৈছে উৰি টিক টিক টিক, জীবনৰ প্রতিটো পল হয় জিক্ মিক্। নিদিবা হেৰাই যাব অতীতৰ সোঁৱৰণি, ভবিষ্যতো আহিব এদিন কুৱঁলী ফালি। নেভাবিবা বৰ্তমানক ধৰি ৰাখিবা বুলি, নহলে জীৱনৰ ৰহন কেনেকৈ হ’ব সলনি? #assamesekobita #axomiyakobita #kalchakra #SahityaChorcha

অজানিতে মনে মনে কিয় জানোঁ? আপোন পাহৰা হৈ পৰিলো তোমাৰ প্ৰেমত। ক্ষনে ক্ষনে মোৰ হৃদয়ে বিচাৰে তোমাৰ দুটি ওঁঠৰ মিঠা হাঁহিৰ পৰশ। ফাগুনৰ বতাহত পলাশৰ ৰং খানি কৰিলা মোৰ মন মতলিয়া, উতলোৱা যৌৱনক ভেটা দিব নোৱাৰোঁ বিচাৰোঁ তোমাক কাষত। অজানিতে কিয় জানোঁ? আপোন পাহৰা হৈ পৰিলো তোমাক প্ৰেমত। #assamesekobita #axomiyakobita #prem #SahityaChorcha

শ্ৰদ্ধাৰ ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ এটি জনপ্ৰিয় গান মানুহে মানুহৰ বাবে যদিহে অকনো নেভাৱে অকনো সহানুভূতিৰে ভাবিব কোনেনো কোৱা। আমি সদায় সকলোৱে এজনে আনজনৰ কথা ভাবিব লাগে। আমি এজনে আনজনৰ দুখ/সমস্যাবোৰক নিজৰ সমস্যা বুলি সমাধান কৰিব লাগে। যদি আমি সকলোৱে আনৰ দুখ/সমস্যাবোৰ নিজৰ সমস্যা বুলি ভাবি সমধান কৰো তেতিয়া হয়তো এদিন সকলোৰে জীৱনৰ পৰা দুখ আতৰি যাব । মানুহে মানুহৰ বাবে …… চিন্তা কৰিব লাগে । ধনী , দুখীয়া বুলি নাভাবি আমি সকলোৱে মানুহ বুলি ভবা উচিত। দুখীয়া মানুহজনৰো বহুত আশা থাকে । দুখীয়া মানুহৰো সৰু বৰ সপোন থাকে । দুখীয়া মানুহজনৰো ভালদৰে দুসাজ ভাত খাবলৈ মন যায় । সমাজত বহুত মানুহ আছে যিয়ে আনক সহায় কৰি ভালপায় , আনৰ দুখৰ সমভাগী হৈ ভালপায় । কিন্তু সমাজত এনেকুৱাও কিছুমান মানুহ আছে , যিবোৰ মানুহে নিজৰ মাক দেউতাককো বৃদ্ধাশ্ৰমত থয় , নিজৰ লৰা ছোৱালীকো অনাথ আশ্ৰমত থয় । কিন্তু তেওঁলোকৰ ভুল কি ? সদায়েই এজনৰ আনজনৰ বাবে মৰম/ভালপোৱা থকা উচিত । মানৱতাক আমাৰ মনৰপৰা হেৰাই যাব দিব নালাগে । পৰাপক্ষত সকলোকে নিজৰ বুলি ভাবি সহায় কৰিব লাগে । আমি সকলো মানুহেই মানুহৰ বাবেই ….. . জীয়াই থাকিব লাগিব। জীৱনত দুখ নাথাকিলে সুখৰ উপলদ্ধি কৰিব নোৱাৰি । কিন্তু জীৱনটোত অত‍্যন্ত দুখতো সুখ উপভোগ কৰিব লাগে। #assameseprabandha #axomiyaprabandha #manuhemanuhor #SahityaChorcha

আকৌ এবাৰ ফাগুন আহিছে, মদাৰ ফুলিছে গছে গছে। লাজুকী লাজুকী তোমাৰ চাৱনিয়ে, চঞ্চল হৃদয়ক আপ্লুত কৰিছে। #Assamesestabak #axomiyashyari #axomiyastabak #SahityaChorcha

পৰশুৰামৰ মাতৃহত্যাৰ পাপ খণ্ডিত কৰি ব্ৰহ্মকুণ্ডৰ পৰা মানস সৰোবৰৰ মাজেৰে ওলাই আহি নিৰলে নিৰৱে বৈ গৈছা অসম মাতৃৰ বুকুৰে। সমগ্ৰ অসমক আঁকোৱালি লৈছা তোমাৰ বাহুৰে। দি গৈছা পিতৃত্বৰ ছাঁৰে কৃষকক জলসিঞ্চনৰ জল তৃষ্ণাতুৰক পানীৰ প্ৰাণ কৈৱৰ্তক জীৱিকাৰ পথ ধোবাক ধোবি ঘাট ঘাটোৱালক ঘাট। পিচে ব্ৰহ্মাৰ পুত্ৰ হৈ শিৱৰ তাণ্ডৱ নৃত্য কৰি কেনেকৈ তুমি নৈপৰীয়া জনগনক দুৰ্বিষহ দুৰ্নিবাৰ প্লাৱনৰ প্ৰলয় আনি অনিৰ্বচনীয় ক্লেশদায়ক ক্লেশৰ হিমবৰষা বৰষিলা। পিতৃ হৈ পুত্ৰৰ এনে বিপৰ্য্যয় আনি তোমাৰ অন্তৰ অন্তৰ্দাহ হোৱা নাইনে বুঢ়া লুইত? বন্যাৰ্তৰ ব্যাকুলতা বন্যাৰ্তৰ বিক্ষত মনৰ ক্ষত-বিক্ষতা দেখি তোমাৰ হৃদয়ত সান্তনাৰ হিল্লোল বোৱা নাই নে বুঢ়ালুইত? তোমাৰ বাহুবোৰ বিষতে বিষন্ন হৈ চাটি-ফুটি যোৱা নাই নে বুঢ়ালুইত? পিচে পিতৃ হৈ পৰিয়ালৰ নৈতিকতাৰ নিপতন মানৱতাৰ স্খলন সংস্কৃতিৰ সম্পাত প্ৰভেদৰ প্ৰাচীৰ দেখিও আঁৰলে-নিৰলে অসম মাতৃৰ বুকুৰে বৈ সঙ্গম কৰিছা গংগাৰ বুকুত। #assamesekobita #axomiyakobita #luit #SahityaChorcha

অসমীয়া আমাৰ প্ৰথম পৰিচয়। অসমীয়া ভাষা আমাৰ মাতৃভাষা, আমি আমাৰ ভাষাটোক যথেষ্ট সন্মান কৰোঁ। আমি সকলোৱে আমাৰ ভাষাটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিব লাগে, যাটে আমাৰ অসমীয়া ভাষাটো আমাৰ মাজৰপৰা কেতিয়াও হেৰাই যাব নোৱাৰে। আমি সকলো ভাষাকে সন্মান কৰো, কিন্তু আমি আনৰ আগত অন্য ভাষাত কথা কোৱাৰ আগতে অসমীয়া ভাষাত কথা কৈ আমি অসমীয়া বুলি অসমীয়া ভাষাৰে আমাৰ পৰিচয় দিয়া উচিত। কিন্তু আজিকালি কিছুমান মানুহে অন্য ভাষাত কথা পাতে, অসমীয়া ভাষাত কথা পাতিব নাজানে বা অসমীয়া ভাষাত কথা পাতিব লাজ কৰে। কিন্তু অসমৰ নাগৰিক হৈ অসমীয়া ভাষা নজনাতো বা অসমীয়া ভাষা কব লাজ কৰাতো জানো ভাল কথা? আমি এটা কথা মনত ৰাখিব লাগে যে, আমি আন মানুহক দেখোৱাই অন্য ভাষাত কথা পাতিলে আমি কেতিয়াও ডাঙৰ মানুহ হৈ নাযাওঁ, বৰং আমি অসমীয়া মানুহ হৈ অসমীয়া ভাষা নাজানো বুলি কলে, আমি নিজেই অসমীয়া ভাষাটোক মৃত্যুৰ মুখলৈকে ঠেলি দিয়া যেন হব। আমি অসমীয়া ভাষাৰ লগতে অন্য ভাষাও শিকাতো দৰকাৰ, কিন্তু আমি আমাৰ আপোন অসমীয়া ভাষাটোক নেওচি অন্য ভাষাত কথা পতাটো জানো শুদ্ধ বা অসমীয়া ভাষা কব নাজানো বুলি কোৱাটো জানো শুদ্ধ? আজিকালি কিছুমান মানুহে তেওঁলোকৰ লৰা ছোৱালীক ইংৰাজী স্কুলত নামভৰ্তি কৰায় , লৰা ছোৱালীক ইংৰাজী শিকাব ইচ্ছা কৰে। ভাল কথা আজিকালি লৰা ছোৱালীয়ে সৰুৰেপৰাই ইংৰাজী ভাষাও জনাটো দৰকাৰ। কিন্তু ইংৰাজী ভাষাটোৰ লগে লগে পোনপ্ৰথমে আমাৰ অসমীয়া ভাষাটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া দৰকাৰ। কিন্তু কিছুমান লৰা ছোৱালীয়ে ডাঙৰ হৈ এতিয়া অসমীয়া কব নাজানো বুলি কোৱা দেখা যায়। আমি সকলো অসমীয়া আমি আমাৰ অসমীয়া ভাষা কব নজনাতো অতি দুখৰ বিষয়। অন্য ভাষা শিকাৰ আগতে আমি আমাৰ মাতৃভাষাটো (অসমীয়া) জনাটো দৰকাৰ। কাৰণ আমি অসমীয়া হৈ অসমীয়া ভাষা কব নাজানিলে আমাৰ অস্তিত্ব একোৱেই নাথাকিব। অসমীয়া আমাৰ প্ৰথম পৰিচয়, আৰু আমাৰ পৰিচয়ক আমি কেতিয়াও হেৰাই যাব দিব নোৱাৰোঁ। আমি অসমীয়া, আমি অসমী আইৰ সন্তান। আমি আমাৰ দেশখনৰ লগতে আমি আমাৰ মাতৃভাষাটোকো যথেষ্ট সন্মান কৰোঁ, আৰু আমি কেতিয়াও আমাৰ মাতৃভাষাক নেওচি আন ভাষাত কথা কব নোৱাৰোঁ। #SahityaChorcha #axomiya #axomiyakobita #assamese #assamesekobita

সময়ে কোনোদিনে কাৰোবাবে অপেক্ষা নকৰে , সময়ে অহৰহ বোৱতী নদীৰ পানীৰ দৰে গতি কৰি থাকে। সময়ৰ লগে লগে গৈ আছে আমাৰ সময় , সময়ৰ লগে লগে কমি গৈ আছে আমাৰ আয়ুস। সময়ৰ কেতিয়াও শেষ নাথাকে, সময়ে কেৱল গতি কৰি থাকে । কিন্তু আমাৰ এই জীৱনৰ গতি এদিন সমাপ্ত হব, যিদিনা আমাৰ মৃত্যু হব। আমি ক্ৰমান্বয়ে আমাৰ মৃত্যুৰ দিনলৈ আগবাঢ়ি গৈ আছোঁ, কিন্তু আমি ৰৈ থাকিলে নহব; সময়ৰ গতিৰ লগে লগে আমিও কাম কৰিব লাগিব, লাগিলে আমি কৰা কামটো সৰুয়েই নহওক কিয়, কিন্তু আমি কৰা কামটো সৎ হোৱা উচিত। কামৰ সৰু বৰ নাই, আমি একোৰে আশা নকৰি সৰু ডাঙৰ বিচাৰ নকৰি সকলো সৎ কামৰ সহযাত্ৰি হোৱা উচিত। চাকৰিৰ আশা নকৰি কষ্ট কৰি খেতি কৰি খোৱা লৰাজনক দেখি বহু মানুহে বা লগ-সমনীয়াই হয়তো নানা কাৰণত হাহিব পাৰে, হাহিব সহজ। কিন্তু সেই লৰাজনে চাকৰিৰ আশা নকৰি নিজে কষ্ট কৰাটো জানো বেয়া কথা? দামী সাজ পোচাক পিন্ধিলেই সকলো মানুহ ভাল নহয়। তেওলোকে ধুনীয়া দামী কাপোৰ পিন্ধি নিজকে ভাল যেন দেখোৱাই, কিন্তু বজাৰত পোৱা ধুনীয়া দামী আপেলৰো কোনোবা এটা আপেলৰ ভিতৰখিনিও কেতিয়াবা বেয়া থাকে। সকলোৱে পঢ়াশনা শেষ কৰি ঘৰতে বহি নাথাকি ঘৰৰ কামবোৰ কৰাটো দৰকাৰ। কিছুমান কাম কৰিবলৈ কিছুমান মানুহৰ লাজ লাগে। এটা কথা আমি সদায় মনত ৰখা উচিত লাজে কেতিয়াও মানুহৰ পেটৰ ভোক পূৰণ নকৰে; পেটৰ ভোক ভালদৰে চিনিপোৱা মানুহে কোনোদিনে যিকোনো সৎকাম কৰিবলৈ লাজ নকৰে। আমি সকলো কাম কৰিব লাগিব, যদি আমি সকলোৱে কাম কৰিবলৈ লাজ কৰো, তেতিয়া আমাৰ নিজৰ কামবোৰ কোনে কৰি দিব? কিছুমান মানুহে আকৌ তেওলোকৰ অহংকাৰৰ বাবে যিকোনো কাম নকৰে, সকলো বস্তুকে টকাৰে কিনিব পাৰে বুলি ভাবে, তেওঁলোকে যেতিয়া এদিন মনত অত্যন্ত দুখ পাব যেতিয়া অকনমান সুখৰ বাবে হাবাথুৰি খাব, তেতিয়া হয়তো বুজি পাব যে, লাখ লাখ টকাৰেও কোনো বজাৰতে তেওঁলোকক প্ৰয়োজন হোৱা সেই সুখ কিনিব নোৱাৰি। আমি এজনে আনজনৰ লগত ভেদাভেদ কৰাতকৈ আমি সকলো একলগ হোৱা উচিত। আমি এজনে আনজনৰ সমস্যাবোৰ আমাৰ সমস্যা বুলি ভাবি লৈ আমি সকলোৱে মিলাপ্ৰিতীৰে সমাধান কৰি গলে, এদিন হয়তো কোনো মানুহৰেই একোয়েই সমস্যা নাথাকিব। তেতিয়া হয়তো সমস্যাবোৰৰ লগতে মানুহৰ দুখবোৰো কৰবাত বিলীন হৈ যাব। আমি সকলোৱে মিলিজুলি আমাৰ অলপ সময় আমি সকলোৰে বাবে চিন্তা কৰা উচিত। আমি সকলো সৎ কামৰ সহযাত্ৰি হোৱা উচিত। #SahityaChorcha #goodjob #axomiyakobita #hatkam #assamesekobita

আকাশৰ নীলাবোৰ যদি নাইকীয়া হয় হওঁক। সাগৰৰ পানীবোৰ যদি শুকাই যায় যাওঁক। পৃথিৱীখন যদি ধ্বংস হয় মহা প্ৰলয়ত হওঁক। তথাপি তুমি মোৰ মনৰ চুকতে থাকিবা চিৰদিন। তুমি মোৰ হিয়াৰ আপোন কলিজাৰ টুকুৰা। কাৰণ তুমি মোক তোমাৰ কোষত স্থাপন কৰি পৃথিৱীলৈ আনিলা। তোমাৰ বুকুৰ এসাগৰ মৰমৰ উমেৰে পালন কৰিছা মোক যতনেৰে। সেয়েহে মাতৃ তুমি অনন্যা তুমি দয়াশীলা তুমি সহনশীলা। #mother #SahityaChorcha #axomiyakobita #assamesekobita #matri

আপুনি বাৰু প্ৰেমত পৰেনে? যদি পৰিছে প্ৰেমৰ বাবেই আপুনি সাঁ‌তুৰিছে মৰমৰ বিশাল সাগৰ প্ৰেমত পৰিছে বাবেই উৰিছে, মন আকাশৰ শুকুলা ডাৱৰ কাৰ প্ৰেমত পৰে আপুনি? আপুনি কিন্তু ভুলটো মোৰ দৰে অন্ধ প্ৰেমিক নহব, ভুলটো নেযাব মোহ মোৰ দৰে সেউজীয়াৰ ৰূপত। আপুনি জানেই মই জাতিংগাৰ পৰিভ্ৰমী প্ৰেমিক চৰাই মই সেউজীয়াৰ আজন্ম প্ৰেমিক। সেয়ে মই বুজি পাওঁ‌ সেউজীয়াৰ দলিচাৰ মহাত্ম্য তাত আপুনি অলপ ভুল গলেই দিব লাগিব সেউজীয়াৰ জুইৰ শিখাত মোৰ দৰে প্ৰান আহুতি। কিয় জানে, যেতিয়া মই প্ৰেমত পৰোঁ,দুচকুত কেৱল আঁ‌কি লওঁ সেউজীয়াৰ এখনি নিৰ্ভেজাল ছবি। সেউজীয়া প্ৰেমিকাই হাতবাউল দিয়ে মোক সূদুৰৰ পৰা, বুকুত জ্বলে মিলনৰ অনল আৰাধানা চলে দাবানলৰ কুচকাৱাজ, অ ‘সেউজীয়া জাতিংগা, এবাৰ সাবটি ধৰা মোক তোমাৰ কোমল বুকুৰ মাজত। আহ্ কি উমাল তোমাৰ পাৰ্থিব শৰীৰ, দেইপুৰি নিয়া মোক অ’ মোৰ প্ৰেয়সী সেউজীয়া জাতিংগা, হয় যদি হওক মৃত্যু মোৰ তোমাৰ সুকোমল কোলাত, মই যে তোমাৰ ৰূপৰ সৌন্দৰ্য প্ৰিয়াসী আত্মজাহী পৰিভ্ৰমী পক্ষী, জাতিংগা,তোমাৰ বুকুৰ মৰমত মই জাহ যাব খোজো। ছাই হ’ব খোজো, ধোঁ‌ৱা হ’ব খোজো, তথাপিও, তথাপিও আপোনাক মই কোনোকালে এনে প্ৰেমিক সজাব নোখোজো যি মোৰ দৰে ভাল পাই পাই কেৱল ভালপোৱাৰ বাবেই উৎসৰ্গিত কৰে জীৱনৰ অনিৰূদ্ধ গতি, পৰিচয় মাথোঁ মোৰ এটি মই জাতিংগাৰ নিৰ্দয় আত্মজাহী পক্ষী। #assamesekobita #axomiyakobita #moiparibhrami #SahityaChorcha

দূখীজনক সান্তনাৰ বাণীৰে ধৰ্ষিতাক আকৌ জীয়াই থাকিবলৈ প্ৰেৰণাৰে! ৰোগীজনক আত্মবিশ্বাসৰ সাজ পিন্ধাই; নৱাগতৰ হৃদয়ত ঠাই লবলৈ, আহাঁচোন আহাঁ আমি সকলোৱে মিলি মৰম বিলোৱা প্ৰতিযোগীতা পাতো! হিংসাৰ থলিত মৰমৰ বুলনি শীতল পৰিব মন হিংসাৰ হব শেষ! অস্ত্ৰধাৰীক আৱেগৰ এক শিহৰণকাৰী আলিঙ্গন! খহি পৰিব অস্ত্ৰ নাথাকিব কোনো অভিমান! ধৰ্ষনকাৰীক মৰমৰ শব্দবাণেৰে ধাৰাসায়ী! জ্ঞানৰ জেউতিত প্ৰকাশ্য হৈ দেখুৱাব যে সিও মানৱপ্ৰেমী! আহাঁচোন আহাঁ প্ৰতিযোগীৰ সংখ্যা বঢ়াই; অভিনৱ সমাজ এখনৰ চানেকি দি থৈ যাওঁ! চৰাই চিৰিকতি, জীৱ জন্তু, আকাশ , বতাহ দৰ্শক হব! প্ৰকৃতিয়েও আনন্দৰে সেউজীয়াবোৰ ছটিয়াৱ! বতাহে আনন্দতে বেগ বঢ়াব! আকাশৰ গ্ৰহ নক্ষত্ৰবোৰ বৃষ্টি ৰূপেৰে পুষ্পহৈ বৰষিব! মানৱৰ জয়গান প্ৰকৃতিয়ে গাব! সৃষ্টিকৰ্তা ৰো তেহে বুকু জুৰাব! #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha #samajsanskar