Sahitya Chorcha

শিক্ষাগুৰুৰ জুলুঙা ফুটি তপতপকৈ বৰষিব জ্ঞানবৃষ্টি জ্ঞানপিপাসুৱে বুটলিব থপাথপি গুৰুৱে জ্ঞানবৃক্ষ লগাব শিষ্যই প্ৰতিপালন কৰিব নৱাগতে সোৱাদ লভিব জ্ঞানৰ সুৰুজেও ভুমুকিয়াব অন্ধকাৰৰ দেৱাল ভাঙি সৰ্বদিশে মানৱতাই উকিয়াব #assamesekobita #axomiyakobita #hikhagururmahatya #SahityaChorcha

বৈচিত্ৰময় পৃথিৱীৰ বৈচিত্ৰময় জীৱনৰ নানা ৰঙী বিচিত্ৰতাই মানৱক কৰি তোলে বিচিত্ৰ অভিনয়ৰ একো একোজন সফল অভিনেতা| যাৰ যি মন যায় সেই অভিনয়েৰে সজায় তুলিব পাৰে নিজৰ জীৱন| জীৱনৰ ৰঙ্গমঞ্চত নিজ নিজ অভিনয়েৰে কোনোবা হৈ পৰে দুৰ্যোধন, কোনোবাই শকুনিৰ অভিনয়েৰে ৰচনা কৰিব পাৰে নিজ অভিষ্টসিদ্ধিৰ ৰঙীন নাটক| মিছা-বেশ্যাৰ সংলাপ ৰচি ৰচি সৃষ্টি কৰে কৰ্ণৰ জীৱন| ডাষ্টবীনৰ পৰা ভাঁহি আহে জীৱন্ত শিশুৰ কৰুণ ক্ৰন্দন| কুকুৰ-শিয়ালে ভক্ষণ কৰে সদ্যজাতকৰ কোমল শৰীৰ| নিৰাপত্তাহীনতাত ভোগে নাৰী, দুৰ্ব্বলীজন। ক্ষমতালিপ্সুৰ স্বৈৰাস্বাৰীতাৰ সীমা বাঢ়ি বাঢ়ি গৈ দুৰ্বহ হৈ পৰে নিৰীহলোকৰ জীৱন| শান্ত-শিষ্ট অভিনেতা হৈ পৰে পৰৰ পদলেহন| মৰাক মাৰি খোৱাৰ খিয়লীয়া সংস্কৃতি গঢ়ি উঠে সৰ্বস্তৰৰ চুকে-কোণে| সহায় কৰাৰ মানসিকতা হেৰাই গ’ল বৈচিত্ৰময় পৃথিৱীৰ বুকুত| #assamesekobita #axomiyakobita #boichitra #SahityaChorcha

শাৰী শাৰী কঁহুৱা ফুলে শুভ্ৰ বসন পিন্ধি লয়লাস ভংগীমাৰে নৃত্য কৰি কৰি কাৰ অপেক্ষাত বাৰু সময় কটাইছ? নিৰ্মল আকাশখনে বগা ডাৱৰৰ সতে, লুকা-ভাকু খেলি খেলি কাকনো মাতিছ? শেৱালি,নেৱালি,বকুল,বন্দুলিৰ সুবাসেৰে আমোল-মোল পৰিবেশ কাৰ বাবেনো বাৰু সৃষ্টি কৰিছ? স্বৰ্গৰ বতৰা লৈ, খঞ্জনী পখিটি আহি, কি উল্লাসত বাৰু দুগুণে নাচিছ? কুঁৱলীৰ আঁৰ টানি দুৱৰিৰ ওপৰত নিয়ঁৰৰ দলিচা পাৰি, প্ৰকৃতিক মোহনীয় কৰি সজাই তুলিছ| শৰৎ আহিছে বুলি অধীৰ আগ্ৰহ সানি “স্বাগতম” জনাবলৈ, প্ৰস্তুতি চলাইছ | #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha #sarataksuwagatam

দুদিনৰ বাবে আহি ৰৈ আছো মই আজি মহানগৰৰ মাজ মজিয়াৰ ব্যস্ত এটা ৰাজ পথৰ দাঁতিত দুচকুত উন্মত্ত উন্মূক্ত বাস্তৱ কিযে আশ্চৰ্য তান্ডৱ উলঙ্গ সভ্যতাই উদন্দ কৰা সময়ৰ উৎকত উৎপাত উলঙ্ঘনৰ উত্তাল উত্তৰণ ধুসৰ ধুসৰ ভৱিষ্যত বিধ্বস্ত সঞ্জাত পোহৰৰ আবিৰ সনা আন্ধাৰৰ সাম্ৰাজ্য এইখন সীমাচেৰোৱা অশ্লীলতা পদে পদে ভয় সন্ত্ৰাস বিভ্ৰাট ছদ্মৱেশী ভিক্ষাৰীৰ উৎপাত মানুহে মানুহৰ বাবে ভাৱিবলৈ কাৰোৱেই সময় নাই ইয়াত অত্যাধুনিক সভ্যতাৰ কিযে অত্যাধিক অবাধ অপ্ৰতিৰোধ্য অত্যাচাৰ অসহ্য উন্মূক্ত উন্মত্ত আশ্চৰ্য পোহৰৰ বুকুত আন্ধাৰে ঢকা চাতুৰ্যচালিত বাস্তৱ বিভ্ৰাট #assamesekobita #axomiyakobita #moiroiasuaaji #SahityaChorcha

জুই আপোন জন হেৰাই যেতিয়া মোৰ বুকুত জ্বলি উঠে, একুৰা দগ্ দগ্ কৈ জ্বলি উঠা একুৱা চিতা জুই। মনত পৰে অতীতৰ বহুত বিনোদনে পাৰ কৰা বহু সময়। আজি মই আছো জীৱাই তোমাৰ আগমনকে ধীৰাই। বুকুত একুৱা দগ্ দগ্ কৈ জ্বলি থকা একুৰা চিতা জুই। #assamesekobita #axomiyakobita #jui #SahityaChorcha

ধীৰে ধীৰে যোৱা হেৰা, সময়নাচনীজনী পিচলৈ চোৱা! চেৱত চেৱ মিলাই কিমান আৰু নাচিম! থমকি ৰোৱা হেৰা নাচনী মোৰ ধীৰে ধীৰে যোৱা! কৰ্মৰ তালিকাও যে বহু দীঘলীয়া; বয়সেও বাৰে বাৰে তাকেহে সুৱঁৰাই; লাহে লাহে গীত জুৰা হেৰা সময় গীতিকাৰ; কেনেকৈনো গীত জুৰিম বাৰু তোমাৰ সুৰত সুৰ মিলাই! তাকৰীয়া জীৱনত প্ৰতিপল সময়েই বাট দেখুৱাই; প্ৰাপ্যৰ হিচাপ লও ৰবা হেৰা সময়বন্ধু! প্ৰতিদানৰ মূল্য উঠাবৰো যে আছে বহু! থমকি ৰোৱা হেৰা সময়বন্ধু থমকি ৰোৱা! জন্মিয়ে সঙ্গ দিলা আজীৱন বন্ধুত্বৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে; জীৱনৰ গতিত পথ দেখুৱালা হাঁহি কান্দোনৰ নাটকেৰে! নাটকৰো সামৰণি পৰিব! সময়বন্ধুত্বৰো এনাজৰি চিঙিব! দুয়ো দুয়োৰে বাবে অন্তিমটো গীত জুৰিব! ধীৰে ধীৰে যোৱা হেৰা বন্ধু , সময় যে তাকৰ! দিবলৈ, থবলৈ যে আছে আৰু অলেখ অপাৰ! লাহে লাহে যোৱা সময়বন্ধু লাহে লাহে যোৱা! #assamesekobita #axomiyakobita #homoyakaahban #SahityaChorcha

সদ্যস্নাতা তোমাৰ দেহৰ সুবাসত বিচাৰো মাথো কোমলতাৰ সুঘ্ৰাণ। বৈ পৰা চুলিটাৰিত হাতৰ পৰশেৰে বিচাৰিছো এক মধু সিঁহৰণ। লাজুকি চকুৰ ভাষাত বিচাৰি ফুৰিছোঁ প্ৰেমাকুলতাৰ আহ্বান । মৃদুকম্পিত ওঠত আঁকিব বিচাৰিছো মৰমৰ এটি নিমজ চুম্বন । নি:শব্দ দুভৰিৰ খোজত বিচাৰো তোমাৰ প্ৰেমানুভুতিৰ আকুলতা । য’ত নিহিত আছে সঁচা প্ৰেমৰ আঁকৰ মৰমৰ আৱেশ । #assamesekobita #axomiyakobita #onubhuti #SahityaChorcha

আহাঁনা নতুন বছৰটোত নতুনকৈ সজাওঁ মৰমবোৰক। হিয়াৰ আকুল আহ্বানবোৰক। আকৌ নতুনকৈ চিনাকি হওঁ এবাৰ সপোনবোৰক বাস্তৱ কৰাৰ হেপাঁহবোৰ আকৌ ৰোপণ কৰোঁ হৃদয়ত। মৰমৰ বীজ বোৰ সিঁচিদিওঁ তোমাক মোৰ উকা হৃদয়ত। প্ৰেমৰ বৰষুণত তিতো ব’লা দুয়ো আকৌ এবাৰ। আকৌ এবাৰ তোমাৰ দুচকুৱে বহু কথা ক’বা আৰু মোৰ মৌন ওঁঠে দিম ভাষা বিহীন উত্তৰ। ৰঙীল পখিলা জনীয়ে আকৌ নাচি উঠিব হৃদয়ৰ কোনোবা এটা কোণত। নিদ্ৰাবিহীন ৰাতিবোৰ আকৌ দুয়োয়ে দুয়োৰে কথা সুঁৱৰি পাৰ কৰোঁ ব’লা। সপোনৰ দেশখনলৈ আকৌ এবাৰ যাওঁ ব’লা চকুমুদি। উজুটিত খহি পৰা সুখ বোৰ আলফুলেৰে বুটলি হেঁপাহৰ ঘৰ সাজু সপোন দেশত। য’ত থাকিম তুমি আৰু মই। জোনৰ দেশত তৰাৰ লগত খেলিম। আকাশত উৰিম দুয়ো। আহাঁনা নতুন বছৰটোত নতুনকৈ সজাওঁ মৰমবোৰক। #assamesekobita #axomiyakobita #hopunordeshrtumarmurprem #SahityaChorcha

মুকুট বিহীন সম্ৰাটৰ স্বৈৰতন্ত্ৰতাত পনবন্দী নিৰ্যাতিতৰ শ্লোগান, দুৰাৰোগ্য অচিন ৰোগৰ আৰোগ্যৰ বিধান বিছাৰি বিছাৰি হাহাকাৰ অসম,ভাৰত, পৃথিৱীত। জাতিদ্ৰোহী নেতাৰ চদ্মবেশী শ্বদেশপ্ৰেমত ঠিকনাবিহীন জনতা, ৰাজহুৱা ধনৰ শ্ৰাদ্ধ পাতি খোৱা কামোৰাত ব্যস্ত ৰজাঘৰীয়া। দু:স্বপ্ন,দু:চিন্তা আৰু নিৰাশাত ভাড়াক্ৰান্ত নতুন প্ৰজন্ম। মাতৃৰ হাতৰ কাণৰ, বিক্ৰী কৰিও আশাহত নিবনুৱা, নাইবা, ভাত কাপোৰৰ তাড়নাত গাভৰুৰ অন্তৰ্বাস খুলি চুক্তিবদ্ধ এটা চাকৰিৰ! ৰাজ সাহাৰ্য্য বিছাৰি কৃষকৰ চকুৰ পানী অফিচৰ বাৰাণ্ডাত। কামান্ধ প্ৰেমিকৰ ক্ষুধাৰ তাড়নাত সংজ্ঞাহীন প্ৰেম, নপুংসকৰ বীৰ্যপাতত গৰ্ভধাৰণৰ বদনাম পতিব্ৰতা নাৰীৰ। বেশ্যাৰ অৰ্ধনগ্ন দেহাৰ লোভত বৈ পৰে চৰিত্ৰহীনৰ লালসাৰ লেলাৱতী। সভ্যতাৰ মুখাপিন্ধা সমাজত আজিও ধৰ্ষিতা, নিৰ্যাতিতাৰ হিয়া ভগা উচুপনি। দুৰ্নীতি, ভ্ৰষ্টাচাৰৰ বিভীষিকাত হেৰাই গৈছে বিভক্ত সীমাৰেখা ন্যায় অন্যায়, আপোন পৰৰ। তথাপি, আদৰিছো তোমাক 2021। #2020rpratyahban #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha

কবিতা মোৰ মনৰ অনুভৱ, কবিতাত ছন্দ মিলাই ওৰে দিন ওৰে ৰাতি পাৰ কৰোঁ যাযাৱৰী জীৱন। কবিতা মোৰ প্ৰাণৰ প্ৰেয়সী, কবিতা মোৰ প্ৰাণৰ আপোন, কবিতা মোৰ দুটি ওঠঁৰ শব্দ, কবিতা মোৰ দেহৰ এটি ছাঁ, কবিতা মোৰ দেহত অৰ্হনিশে বৈ থকা বোঁৱতী নৈ। কবিতা মোৰ দেহৰ জ্বলন্ত-উত্তাপ, কেতিয়াবা উদাৰমতি হৈ সেউজীয়া প্ৰকৃতিৰ বুকুত শব্দ বিচাৰি পাৰ কৰোঁ, বিশাল আকাশৰ তলত সূৰ্যৰ কিৰণ দেহত সানি, নিজানে কোনোবা অজান ঠাইত। কবিতাৰ শব্দত প্ৰতি পলে পলে, মোৰ হৃদয় হয় বিলিন কবিতা মোৰ বাবে নষ্টালজিয়া, কবিতা মোৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণ। কেতিয়াবা মোৰ আঙুলিৰ পৰশত শব্দত বিলিন হয় নিৰিহ জনতাৰ চকুলো! সঁজাই তোলো উদাস মনৰ কবিতা বোৰ। কেতিয়াবা ব’তাহে আহি কাণে কাণে কয় হৃদয়ৰ গভীৰতাত কবিতাৰ ঘৰ সাঁজি সাঁচি থোৱা বাসনা বোৰ! কবিতা মোৰ হৃদয়ৰ সঞ্চিত সপোন বোৰ। #assamesekobita #axomiyakobita #kobitamurmonoronubhav #SahityaChorcha

ঐ অভিমানি মিচ্ অনামিকা বৰুৱা মন গ’লে আহিবা তোমাৰ বাবে খালি কৰি ৰাখিছোঁ তোমাৰ নামত খোদিত কৰা মৰমৰ কোৱাৰেন্টাইন। বিশ্বাসৰ দুমোজাত পৰি তোমাৰ ওচৰত যাঁওতে চাগে চেনিটাইজাৰ লগাব লাগিব, কিন্তু, হৃদয়ত থকা যি বিশ্বাসৰ চেনিটাইজাৰ তাৰ স্পৰ্শক কেতিয়াও বজাৰৰ চেনিটাইজাৰে ম্লান কৰিব নোৱাৰে, তোমাৰ অভিমানি মনটোক মই বুজি পাওঁ অ’ মিচ্ অনামিকা বৰুৱা মই বুজি পাওঁ, তোমাৰো আছে মোৰ দৰেই এখন হৃদয় তোমাৰো আছে কাৰোবাক ভাল পাব পৰা এটা মন কিন্তু, এইটোও যানো মিচ্ অনামিকা বৰুৱা তুমি যে বিশ্বাসৰ দুমোজাত ডুবি আছা, মাথোঁ এবাৰ আহি চোৱা মোৰ হৃদয়ৰ কোৱাৰেন্টাইনলৈ যদি ওলাই যাব পাৰা, তেতিয়া যানিবা তোমাৰ প্ৰতি থকা বিশ্বাসৰ চেনিটাইজাৰৰ মূল্য , একেবাৰে কম। ঐ অভিমানি মিচ্ অনামিকা বৰুৱা কিয় এনে হয় নাজানো নিশা ১২বজাত যেতিয়া তোমাক অনলাইন দেখোঁ খালি কোঠালিত ক’ৰবাৰ পৰা প্ৰতিধ্বনিত হয়, হৃদয়খন স্পন্দিত হয়, তুমি হেৰাই যাবা নেকি মোৰ একপক্ষীয় প্ৰেমক একপক্ষীয়ই কৰি। যদি পাৰা আহি চোৱা মোৰ হৃদয়ৰ কোৱাৰেন্টাইনলৈ চেনিটাইজাৰ নোহোৱাকৈ সোমাব পাৰিবা বুজি পাবা খালি হৈ থকা মৰমবোৰ কিমান বিষাক্ত, এনেকৈ খামুচি ধৰিব তোমাক ঐ‌ মিচ্ অনামিকা বৰুৱা, কৈছোঁ নহয় জীৱনটো বান্ধ খায় থাকিবা বিশ্বাসৰ কোৱাৰেন্টাইনৰ বন্ধ কোঠালিত। #assamesekobita #axomiyakobita #bishakhorkuwarentayen #SahityaChorcha

আগফালে চিট খালি নাই তাতে বহ, সেই কাৰনে অকণমান সোনকালে আহিব লাগে৷ থিয় হৈ থকাবোৰ বহি দিয়া আমি একো দেখা পোৱা নাই৷ কেচুঁৱাৰ কান্দোনত থাকিব নোৱাৰি থিয় হৈ কেচুঁৱা ওমলাই থকা তাইক কোনোবাই পিছফালৰ পৰা চিঞৰিছে৷ কেও আকৌ ডাঙৰ ডাঙৰকৈ নিজৰ ভিতৰতে হাঁহি মচকৰা কৰি কথাৰ মহলা মাৰি ফুৰিছে৷ সভাখনৰ গাম্ভীৰ্যতা নোহোৱা হল৷ চিঞৰ-বাখৰ হুলস্থূলীয়া পৰিবেশত মঞ্চত ভাষণ দি থকা বিশিষ্ট বক্তাই বক্তৃতা বন্ধ কৰি শ্ৰুতা ৰাইজৰ ফালে চাই মৌন হৈ ৰ’ল৷ নিঃশব্দৰ ভাষণেৰে কিছুপৰ এইদৰেই পাৰ হল৷ সভাকক্ষত দুই এজন শ্ৰুতা ৰাইজে কথাটো ধৰিব পাৰি হাত জোকাৰি জোকাৰি ৰাইজক শান্ত হবলৈ নিৰ্দেশনা জাৰি কৰা দেখা গল৷ #assamesekobita #axomiyakobita #nihabdobhashanorhokti #SahityaChorcha