Sahitya Chorcha

নিয়ৰৰ টোপালৰ দৰে হেঁপাহৰ আবিৰ সনা আশাবোৰ, কচুপাতত ৰৈ নাথাকিল। ওৰে নিশাটো উজাগৰে ৰ’লো অসহায় জোনটিৰ দৰে নিঠৰ ,নিৰৱ,নিস্তব্ধতাৰে। টগ্ বগ্ কৈ বগাই উঠিল হেঁপাহৰ আশাবোৰ বুকুৰ মাজেৰে, খামুচি খামুচি লতাবনৰ আগলিৰ দৰে। অবিচলিত অটল বিশ্বাসৰ দীপশিখা মই অঙঠাৰ জুইত জ্বলি-পুৰি অভ্যস্থ হৈ পৰিলো। তথাপি নিশাটো যে শেষ নহ’ল সুগন্ধি সুৱলা কপৌফুল নুফুলিল বহাগৰ বহাগীও নাহিল, মিছাতে মোক আশাৰ বাটত শৰাই দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি। বিষাদবোৰৰ অপৰিসমাপ্তিৰ ঘোষণা জয় পৰাজয়ৰ মঞ্চত চলিছে অজ্ঞ অভিনয় মিছা মায়াৰে মময়া মদিৰ দূৰ্বাৰ জাগ্ৰত জগতখনত। বিশ্বাসবোৰক প্ৰতাৰণা কৰি লোতকেৰে সৃষ্টি কৰিলো দূৰ্গম পাহাৰত অসংখ্য নিজৰা। য’ত সাঁচি থৈ আহিছো আগন্তুক প্ৰতিযোগীতাৰ অংশ গ্ৰহণৰ প্ৰমাণ পত্ৰখন। অসংখ্য শৈল্পিক সুন্দৰ শব্দ-গুটিৰে সজা বিশ্বাসৰ পান্ডুলিপিখন সেয়াই হ’ব মোৰ আত্মবলিদান আস্তীৰ্ণ আত্মসন্তুতি অন্তৰ্নিহিত আত্মসন্মান নৱ দিগন্তৰ নৱ জাগৰণ উদন্ত পোহৰৰ নৱ পৃষ্ঠাত নৱ ,নৱ যৌৱনৰ নৱ আলিঙ্গন। #assamesekobita #axomiyakobita #nabaprishthatnabajauban #SahityaChorcha

দুৰ্নীতিৰ চিতাত সততা মানৱীয়তা নিৰপেক্ষতা আজি ক’লা ধোঁৱা হৈ উৰিছে স্বাধীনতাৰ পিছতো এক নিৰ্ভীক ভেজাল চৰিত্ৰই আলেঙে আলেঙে অভিনয় কৰিছে সভ্যতাৰ বগা ঘোঁৰা পবিত্ৰ স্থান বিচাৰি বোকাত বাগৰি পৰিছে মানৱতাৰ সেউজীয়া পাতবোৰ সৰাপাত হৈ ভূমিত ভূ-লুন্ঠিত হৈছে নিৰপেক্ষতাৰ বীজবোৰ সাৰৰ অভাৱত অংকুৰিত হ’বলৈ পাহৰিছে তথাপিও হেঁপাহ বাৰিষাৰ ধলত মলিনতাবোৰ বৈ গৈ সাগৰত পোত খাওক। স্নিগ্ধ জোনাকৰ পোহৰত শান্তিৰ চৰাইজাক শুকুলা ডাৱৰ হৈ আকাশত উৰক। #assamesekobita #axomiyakobita #chita #SahityaChorcha

মোৰ অনুভৱৰ দলিচালৈ তুমি মন গ’লেই আহিবা। আহিনৰ গেৰুউলি ধানৰ সুবাসে ভৰা মোৰ শেৱালী ফুলৰ দলিচা। কহুৱা কোমল হাঁহিলৈ তুমি মন গ’লে ই আহিবা। শব্দৰ ভৰত দোঁখাই আছে মোৰ পূৰ্ণিমাৰ শাৰদী জোনাক নিশা। নেলাগে মানিব কৰো’না প্ৰোটোকল । মোৰ অনুভৱৰ দলিচালৈ তুমি মন গ’লেই আহিবা। বছৰে বাগৰ সলাইছে কভিদ ঊনৈশে দি যোৱা অভিজ্ঞতাৰে দুহেজাৰ বিশবৰ্ষত জীয়াই থকাৰ তাড়নাত জীৱন কি বুজি পালো। সাগৰত থাকিও পানী মাজত এটুপি পিয়াহৰ পানী নেপাওঁ বিচাৰি। কি দেখা নাই? গৃহ যুদ্ধৰ আখৰা মানৱৰ মাজত দানৱৰ কিৰিলি বাটে ঘাটে কেঁচা তেজৰ চেকুৰা। তুমি আহিবা নতুন আশাৰে জীৱন জীনাৰ মানৱতাৰ বাটেৰে । মোৰ অনুভৱৰ দলিচাত শান্তিৰ কোলাত দুয়ো অকনমান টুপনি যাম। আকৌ নতুন প্ৰভাতে এন্ধাৰ খেদি পোহৰাই তুলিব। তুমি মন গ’লে ই আহিবা শীতৰ কুঁৱলীৰ ওৰণি ফালি ঢালি দিবা ফাগুনৰ হালধীয়া ৰ’দালি। #assamesekobita #axomiyakobita #muronubhabordolisa #SahityaChorcha

মই এজন পথিক ঘূৰণীয়া পৃথিৱীত ঘূৰো মই দিনে ৰাতি, মই পথাচাৰী নাই ঠিকনা মোৰ, অবিৰাম গতিত চলি গৈছো মই, মই পথাচাৰী। বুকুৰ মাজত অজশ্ৰ যান্ত্ৰণা মোৰ, তথাপিও মই গতি কৰি আছো, মই পথাচাৰী। জীৱনৰ সুখ দুখ হাঁহি কান্দোনৰ মাজত চলি আছো মই, মই যে এজন পথিক। গতি ৰখিব এদিন, যিদিনা ঠিকনা বিহীন আত্মাই এৰিব শৰীৰ। #assamesekobita #axomiyakobita #moiajonpathik #SahityaChorcha

নীৰৱতা এটা শব্দ যাৰ অৰ্থ নিৰ্জনতা অকলশৰে কেতিয়াবা নীৰৱতাৰ কোলাত বহি লিখি যাওঁ এটি কবিতা। বুকুৰ স্পন্দনত উঠা নমা কৰা আবেগভৰা বেদনা সঙ্গীবিহীন নিসংগতা লিখি যাওঁ হেৰাই যোৱা মৰমৰ আকুলতা। শেষ হৈ যোৱা এটা আধা স্বপ্নৰ আবেগ ভৰা নিশা বিচাৰি ফুৰিছো অলকানন্দা বিয়লি বলুকা বেলা যেতিয়া তোমাৰ, মৌ বৰষা মাতত ভঙ্গ হ’ব নীৰৱতা, লিখা শেষ হ’ব মোৰ কবিতা। #assamesekobita #axomiyakobita #nirabota #SahityaChorcha

তুমি আছা দূৰে দূৰে, মোৰ হৃদয়েখনে, উচুপে তোমাক বিচাৰে বাৰে বাৰে নিৰৱে বাট চাই ৰৈ আছো তুমি অহাৰ আশাৰে। মোৰ মনৰ নিভাজ কোণত সাঁচি ৰখা তোমাৰ প্ৰতিচ্ছবিয়ে, মোৰ মন আজি ব্যাকুল কৰে। তোমাৰ ছবিখনে কথা কয়, তুমি মোৰ ওচৰলৈ আহিবা নেকি চকুৰ পলকতে? চকুত চকু থৈ, চাৰি চকু মিলন হৈ কিমান কথা পাতিম আমি যে। তোমাৰ হাঁহি থকা মুখখনে কথা কয় এবাৰ তুমি আহিবা নেকি? মোক মৰম দিবলৈ, আঁকোৱালি ল’বা এসাগৰ মৰমে। তুমি আজি মোক বান্ধি ৰাখিছা তোমাৰ উমাল বুকুৰ মাজত মৰমৰ ঢল বোৱাবলৈ অহনিৰ্শে। তথাপিও তুমি আহিব, নোঁৱাৰা যে মোৰ কাষলে, সেউজীয়াবোৰ বিলাবলে তুমি আছা যে দূৰে দূৰে। আজি মোক বাৰুকৈয়ে আমনি কৰে স্বপ্ন সমাহিত অবুজ আবেগে। লগ পোৱা নোপোৱাৰ ভাৱনাত মোক আগুৰি ধৰে মনস্তাপে। বাটচাই ৰৈ আছো অধীৰ আগ্ৰহেৰে, তোমাক লগ পোৱাৰ আশাৰে। #assamesekobita #axomiyakobita #logpuwarashare #SahityaChorcha

বিহু আহিলেই অসমীয়াৰ মন থৌকি বাথৌ যেন হয়। বিহুয়ে অসমীয়াৰ মনত সকলো দুখ ভাগৰ পাহৰাই আনন্দ আনে।বিহু উৎসৱটি চহা কৃষকৰ পৰাই উৎপত্তি উৎসৱ। প্ৰতিটো বিহুয়ে কৃষি লগত সম্পৰ্ক। চহা কৃষকে আহাৰ,শাওন মাহত মূৰত জাপি কান্ধত নাঙল হাতত এচাৰি লৈ পথাৰত গৈ গৰু হালেৰে কঢ়াই চহ কৰি ভূঁই ৰুই খেতি কৰে। তেতিয়া পথাৰত লহপহিয়াকৈ বাঢ়ি গোটেই পথাৰখন সেউজীয়া হয়,কৃষকৰ মনত অপাৰ আনন্দ।তাৰ পাছতেই ধান বোৰ গে ধৰে আৰু ঠোক মেলে।ধানবোৰ আদৰিবলে জেষ্ঠ বিহু কাতি বিহু উদযাপন কৰে। খেতি পথাৰত চাকি বাতি জ্বলাই আৰু চিলিঙী পুতি থয়।যাতে খেতিত পৰাপোক পতংগবোৰ চৰাই ধৰি খাই খেতি দৰা ৰক্ষা পৰে।কাতি বিহুৰ পিচত ধান বোৰ পকিব ধৰে।আঘোণৰ পৰা অলপ অলপকৈ ধান কাটিবলৈ ধৰে।পুহ মাহত ধান কটা আৰু মৰনা ফুৰোৱা খেৰ‌ চপোৱা,ভৰাঁলত ধান ভৰোৱা কাম শেষ কৰিয়ে মাঘ বিহুৰ খৰি গোটাই ।সকলো দ্ৰব ঘৰত উভয় নদী হয়। সকলোৱে আনন্দৰে এখাজ খাই।এইদৰে ভোগ কৰে বাবেই মাঘবিহুক ভোগালী বিহু বোলে।ধান চপাই অনাৰ পৰাই পথাৰ বোৰ উদং হৈ পৰে।ফাগুন আগমনৰ লগে লগে পছোৱা,বামালি আদি বলিবলৈ আৰম্ভ হয়। মাটিত চিৰাল ফাট মেলে।গছ বোৰৰ পাত সৰে।লঠঙা গছত কুঁহপাত মেলাবলৈ বৰষুণ প্ৰয়োজন।ফাগুনৰ শেষৰ ফালে বৰষুণ আহে আৰু গছত কুঁহপাত মেলে।চৌদিশে প্ৰকৃতি ৰূপ সলনি হয়।প্ৰকৃতি যৌৱনা হয়। সেই আনন্দৰে বহাগ বিহু।গতিকে ই বহাগ বিহুত ঢোল পেপাঁৰ মাতত ৰোগীও ৰৈ থাকিব নোৱাৰে।ডেকা বুঢ়া সকলোৰে গা পিৰ পিৰনি উঠে।সেইয়ে বহাগ বিহুক ৰঙালী বিহু বোলা হয়। #assamesekobita #axomiyakobita #bihu #SahityaChorcha

মমতাৰ সাগৰ মাঁ তোমাৰ হিয়া, তোমাৰ আঁচলত মোক ক্ষন্তেক জিৰাব দিয়া। বিশ্বৰ সৰ্ব যন্ত্ৰণা আঁকোৱালি মৌনতাতে, জীৱনৰ সৰ্বোচ্চ ত্যাগ দিয়া সন্তানৰ হিতে। যদিও আকাংক্ষাই চুৱে নীল গগন, মাঁ সর্বদা সন্তান সুৰক্ষাত মগন। সন্তানৰ চেনেহ মাঁৰ অমূল্য উপহাৰ, দেৱী স্বৰূপা মাঁয়ে ত্যাগে সমস্ত সংসাৰ। হে মাঁ আদিশক্তি, যিমানো কৰোঁ তোমাৰ ভক্তি; অতুলনীয় তোমাৰ অভিব্যক্তি। বিফলতাই তল পেলাবলৈ যিমানে কৰক বাধ্য, প্ৰেৰণা সাহসে উজ্জ্বলো পায় তোমাৰ সান্নিধ্য। মাঁ আত্মিক সৌন্দৰ্যৰ অপৰাজিত সম্ৰাগী, মাঁ হাৰা জীৱন সবাতোকৈ অভাগী। সকলো নাৰীৰ মাতৃত্বৰ বাসনা উত্তম, মাঁ-সন্তানৰ সম্পৰ্ক ব্ৰহ্মাণ্ডত পবিত্ৰতম। #assamesekobita #axomiyakobita #maa #SahityaChorcha

ধেমাজি বুলিলেই নাভাবিব কেৱল বাৰ মাহে বানত ডুবি থাকে, নাভাবিব কোনো ঐতিহাসিক ঠাই নাই বুলি আন আন ঠাইবোৰ চাবলৈ যোৱাৰ দৰে আহিবচোন এবাৰ চাই যাব, চাওল্যুং চ্যুকাফাৰ পদ কমলত গঢ় দিয়া আহোম আৰু অসমীয়াৰ ঐতিহ্য হাবুং মন্দিৰ। নতুন সপোন বিচাৰি নতুন সৃষ্টিৰ বাবে সেৱা ল’ব, এবাৰ আহকচোন মৰমেৰে আপোনাক বেঢ়ি ধৰিব। ধেমাজিলৈ যদি অহা নাই আহকচোন এবাৰ হাবুংৰ লগতে ঘুগুহা দ’লত এগছি বন্তি জ্বলাব পদুমনি থানত এভাগি শৰাই দি হনুমান মন্দিৰত মনৰ সিদ্ধি বিচাৰক বাহিৰে বাহিৰে মালিনী থান আৰু ৰুক্মিণী মন্দিৰলৈও যাওঁক। বৰলুইতৰ পাৰত আপোন জনৰ সৈতে সৌন্দৰ্য উপভোগ কৰি বগীবিল দলঙ পাৰ হৈ মধুৰতম সপোন ৰঁচক। পাৰিলে ধেমাজিলৈ আহকচোন এবাৰ। আঘোণ মাহৰ সোণালী পথাৰ সৰিয়হ ফুলেৰে ভৰপূৰ শীতৰ স্নিগ্ধ সুৱাস মানুহৰ মনবিলাক বৰ কুমল খুব সোনকালেই আপোন কৰিব পাৰে জিয়াঢলৰ পাৰত,,মৰিধল পাহাৰৰ কাষত গাই নদী, চিমেন নদীৰ কাষত প্ৰীতিৰ এসাঁজ খাই দিম আপোনাৰ লগত। মাত্ৰ আহকচোন এবাৰ ধেমাজিৰ হাবুংলৈ। পানী পানী কৈ থকা ঠাইডোখৰত বুকা যদি বিচাৰি পায়,, তেতিয়া ক’ব কিমান পানী হয় দেখি যাব কেৱল নীলা নিভাঁজ মৰম। আলি আয়ে লৃগাঙৰ নৃত্য দেখি যৌৱনা গাভৰুৰ প্ৰেমত পৰিব,, ঐনিতমৰ সুৰ শুনি মৰমীয়া ডেকা জনৰ কাষ চাপিব বিহু গীতৰ তালত কঁকালত টঙালি বান্ধিবলৈ মনযাব চাবচোন মৰমে আপোনাক বান্ধি পেলাব কি নাই ধেমাজিত সাহিত্য, শিক্ষা, সংস্কৃতি,মঠ-মন্দিৰ আৰু মৰম সকলো আছে পাৰিলে ধেমাজিলৈ আহিব এবাৰ আন নাপালেও মৰম পাব পুন্য পাব, সপোন দেখিবলৈ সাহস পাব। মন গ’লে ধেমাজিৰ হাবুংলৈও আহিবচোন এবাৰ। #assamesekobita #axomiyakobita #mongoledhemajirhabungloiaahibosun #SahityaChorcha

বহু অপেক্ষাৰত, মোৰ তৃষ্ণাতুৰ হৃদয়। তোমাৰ মিঠা পৰশত, গলি গলি শেষ হব খোজা, মোৰ এবুকু মৰম। দুকূল উপচি পৰা, পাৰ ভঙা মৰমৰ, এখনি প্ৰেমৰ নদী। আৰুনো কিমান সাঁতুৰিম? আজি যেন মই ভাগৰুৱা। আজি নিশব্দতাই, মোৰ সৈতে কথা পাতে, মৰমে উচুপি উচুপি কান্দে। মৰম নামৰ নদীখনি আজি “এৰা সুতি”, মাথো বালিচৰ হৈ পৰি ৰয়। #assamesekobita #axomiyakobita #erahuti #SahityaChorcha

প্ৰেমৰ ফুল ৰুইছিলোঁ‌ বুকুত, মৰমৰ ফুল ফুলিল কাঁ‌ইটিয়া গোলাপ হৈ, এতিয়া মোৰ বুকুতে বিন্ধে, প্ৰতিক্ষণে প্ৰতিপলে। গছ ৰুইছিলোঁ‌,জিৰাম বুলি শীতল ছাঁ‌ত, জিৰাব নহল ভাগৰুৱা শৰীৰ। ধুমুহাই ভাঙি নিলে ডাল পাত, এতিয়া লঠঙা গছৰ স্তিমিত আশা এজাক বৰষুণে ধুই নিয়ক সৰ্বশৰীৰ। আকৌ মেলক আশাৰ কোঁ‌হপাত, সেউজীয়াই আবৰি ৰাখক মোৰ চৌপাশ। #asharkuhpat #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha

মানৱ আজি কংক্ৰিটলৈ ধাৱমান হৃদয়হীন অমানৱীয়তাৰ পয়োভৰ প্ৰতিযোগিতা চলে কংক্ৰিটৰ বিনাশ আৰু ধ্বংসৰ৷ কংক্ৰিটৰ আগ্ৰাসন প্ৰকৃতিৰ দুৰ্যোগ হল মানৱৰ মন কংক্ৰিটলৈ প্ৰসাৰিত হল সুউচ্চ অট্টালিকাৰ প্ৰতিযোগিতা চলে ৰংবিৰঙ টাইলছৰ চাৰি ছয় যুক্ত পথ সাজে মানৱ আজি কংক্ৰিটলৈ ধাৱমান হল৷ জীৱ-জন্তুৰ থকা ঠাই চিৰিয়াখানা হল কাষে কাষে কংক্ৰিটৰ দালান হল পৰিব্ৰাজকৰ বাবে প্ৰতিযোগিতা হল জীৱ-জন্তু প্ৰদৰ্শন বস্তু হল৷ পলিটিক্স মানৱৰ ধৰ্ম হল কংক্ৰিট মনৰ আগ্ৰাসনত মানুহ নিজে গৌৰাৱাম্বিত হল মানুহে মানুহৰ ধ্বংসৰ প্ৰতিযোগিতাত নিবৃত্ত হল৷ পলিটিক্স মানৱৰ কৰ্ম হল৷ কংক্ৰিট মন, চিৰি সাজিছে দূৰ দিগন্তত উৰা মাৰিছে গঢ়িব কংক্ৰিটৰ ঘৰ গ্ৰহ উপগ্ৰহত৷ কংক্ৰিট মনৰ মানৱ আজি যান্ত্ৰিক হল কংক্ৰিটৰ সেউজীয়া বজাৰ হল মানৱ আজি কংক্ৰিটত পৰিণত হল৷ #assamesekobita #axomiyakobita #congkrit #SahityaChorcha