Sahitya Chorcha

মই তোমাৰ সৈতে সহবাস কৰিছোঁ তোমাৰ প্ৰতিটো উশাহৰ সৈতে মিলি গৈছো বাৰে বাৰে। তোমাৰ প্ৰতিটো কথাত উঠ বহ কৰিছোঁ প্ৰতিটো নিৰ্দেশ পালন কৰিছোঁ বিনা প্ৰতিবাদে। কাৰণ — কাৰো সাধ্য নাই তোমাৰ পৰা মোক আজুৰি আনিবলৈ দেহত শকতি নাই তোমাৰ স’তে যুঁজিবলৈ। বাৰে বাৰে তুমি মোক গবা মাৰি ধৰিছা তোমাৰ সৈতে মিলি যাবলৈ একাত্ম হৈ জীৱন বাটত খোজ বুলিবলৈ । এয়া হয়তো এক অভিশাপ! নে দুৰ্ভাগ্য! হে দৰিদ্ৰতা — তুমি মোক মুক্তি দিয়া মোক বাৰণ কৰা তোমাৰ সৈতে সহবাসৰ পৰা এইয়া মোৰ কাতৰ অনুৰোধ। #SahityaChorcha #daridratarsahbax #assamesepoetry #axomiyakobita #assamesekobita

দেউতা মনত পৰিছে বৰকৈ সেই ল’ৰালি দিনবোৰলৈ৷ দুহাতেৰে সাৱটি মৰমৰ মাতেৰে মৰম দিয়া সময়বোৰলৈ৷ বোকোচাত তুলি দ’কৈ পথাৰত নমাই দিয়া ক্ষণবোৰ৷ বিষাদে ভৰি পৰিছে আজি মনত পৰি সেই দিনবোৰ৷ বিহুত আনি দিয়া গুলপীয়া ফ্ৰকটো ভাঁহি উঠিছে দুচকুত৷ আনন্দত আত্মহাৰা হৈছিলোঁ পিন্ধিছিলো সেইদিনা উলাহত৷ হাত পাতি ধৰিছিল যেতিয়া মায়ে এচাৰি ডাল লৈ আহিছিল কোবাব৷ বুকুৰ মাজত নিৰাপদে সোমাই পাইছিলো সকাহ৷ চাইকেলত তুলি লৈ স্কুলত থৈছিল সদায়৷ ঘুৰিব সময়তো বাৰে প্ৰতি চাইছিল পাছলৈ ঘনাই৷ এতিয়া যে নাই আমাৰ মাজত সেই অভাৱ কৰিবলৈ পূৰণ৷ নেদেখা দেশত থকাৰ দুবছৰে হ’ল দেখোন কেনেকৈ জনাওঁ৷ #SahityaChorcha #deuta #assamesepoetry #axomiyakobita #assamesekobita

চোৰ ঐ, চোৰ ঐ…. সি বোলে “চোৰ”? মাৰ তাক!ধৰ তাক! শিক্ষা দে তাক। তাৰ যে অভ্যাস হৈছে “চোৰ”। আচলতে প্ৰদৰ্শিত হৈছে তাৰ ‘বদ’ অভ্যাস। কোনোৱে আকৌ গোপনে কৰে অনুশীলন। আভিজাত্য চোৰৰ সংজ্ঞা আছে সমাজত, ষ্টেণ্ডাৰ্ড চোৰৰ পৰিসংখ্যা অসীম। নাটক চোৰ, কবিতা চোৰ, গান চোৰ, টি. আৰ. পি. চোৰ আৰু বহুতো………….. আছে কোনো ভাল মানুহ কিন্তু আদৰ্শ “চোৰ”। দিনৰ সমাজত ভাল হৈ, সভ্যতাৰ বাৰ্তা দেখুৱাই ৰাতি সুৰাৰ ৰাগীত সম্বিত হেৰুৱাই….. বন্ধুৰ পৰা অলপমান সুৰা চোৰ কৰি মাতাল হোৱা জনো “চোৰ”। সভা-সমিতিত শিশু শ্ৰমিকৰ বিৰোধিতা কৰি, নিজৰ ঘৰত দুজনকৈ শিশু শ্রমিক সক্ৰিয় কৰি, পৰিচয় দিছে তেওঁ আদৰ্শবান, কিন্তু তেৱোঁ “চোৰ”। কৰ্মত নিয়মানুৱৰ্তিতাক পবিত্ৰ দেখুৱাই, ৰাতি নিজৰ চপাশালৰ পৰা……… তেওঁযে এজন প্ৰভাৱশালী “চোৰ”। ভাইৰেল ভিডিঅ’ কঁপি কৰি, নিজৰ পৰ্টেল চেনেলত বজাই; নিজৰ বুলি কোৱাজনো “চোৰ”। অনশনৰ নামত দিনত একো নাখায়, ৰাতি মাংসভোজী হোৱা জনো “চোৰ”। দৰ্শকক টকা দি নিজৰ টি. ভি. চেনেলটোক প্ৰশংসিত কৰি টি. আৰ. পি. লোৱা জনো “চোৰ”। “চোৰ” আছে সকলোতে, ব্যৱহাৰ হয় বিশেষ্য, বিশেষণ আৰু সৰ্বনাম ৰূপে। সময় আহিল শুদ্ধিকৰণৰ,পৰিবৰ্তনৰ, সমাজক চোৰৰ কলঙ্কৰ পৰা মুক্তি দিবলৈ আৰু ক’বলৈ সি, তেওঁ, আমি যে নহয় চোৰ…….চোৰ…..আৰু “চোৰ”। #SahityaChorcha #chur #axomiyakobita #robbarykovita #assamesekobita

নিশা আকাশত অযুঁত তৰাৰ ধেমালি দেখি মোৰ আকাশ চুবৰ মন। নিজান ৰাতি সপোন দেখিছো কাৰেঙ ঘৰ সাঁজিছো তাতো জীৰাৱৰ মন। মনৰ বাসনাত শিপা মেলিছে মুখত বিৰিঙিছে হাঁহি কঁহুৱা বিৰিণাৰ বা লৱলৈ নৈৰ চাপৰিত বহি। #SahityaChorcha #hepahorhopun #poetry #axomiyakobita #assamesekobita

(১) নিভাঁজ মনোমোহা হাঁহিটোৰ বাবে নিভাঁজ মনোমোহা হাঁহি টোৰ বাবে জীৱনৰ শিলাময় পথবোৰো পাৰ কৰিব পাৰো হেলাৰঙে। (২) কণ কণ ভৰি তোমাৰ কণ কণ হাত চকুৰে প্ৰভাত বিলোৱা হাহিঁটিৰে সৰগ দেখুৱা (৩) জীৱনৰ এনে অনুপম তৃষা জীৱনৰ এনে অনুপম তৃষা তোমাক নেদেখোটোতে নাছিলে আশা। #assamesekobita #axomiyakobita #horukavita #SahityaChorcha

ধৰ্মশাস্ত্ৰ বাখ্যা মাথোন পুখুৰীৰ পুঠি মাছৰ চেলচেলনি ৰিক্ত য’ত যোগাত্মক প্ৰেম প্ৰজ্ঞাৰ পৰমাৰ্থিকতা নিহিত পৰমাত্মিকতা পৰিব্যাপ্ত অখন্ডমণ্ডলমণ্ডিত অনন্ত সূৰ্য্যৰ উতপ্ত দীপ্তি বাখ্যাকাৰীৰ ভ্ৰমাত্মক বাখ্যাই বিস্তাৰ কৰিব নোৱাৰে কোনোদিন প্ৰজ্ঞান প্ৰদীপ্ত প্ৰেমভক্তি উতীৰ্ণ নিৰ্মল নিৰৱধি নিস্পৃহ ভক্তিৰ জিলমিলনি প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ নিত্য অসমৰ্থ দেহতত্ত্ব সমাহিত যোগতত্ত্বৰ গৰ্ভ নিসৃত প্ৰাচুৰ্য প্ৰজ্ঞান প্লাবিত স্বৰ্ণালী সন্মাৰ্গ প্ৰাঞ্জল প্ৰেম উন্মূক্ত স্বৰ্ণমণ্ডিত অমেয় অমৃতময় মধুপ্ৰলুব্ধ কৃচ্ছ্ৰ নিৰলস সাধনা প্লাৱিত জ্ঞান বিজ্ঞান তদঙ্গ অতিক্ৰমী ৰহস্য ভেদীবলৈ হ’লে অসমৰ্থ বাহ্যিক ব্যাখ্যালব্ধ ধৰ্মজ্ঞান ভ্ৰমজ্ঞানমাত্ৰ অনুধাৱন অনুশীলন অধ্যৱসায় অন্বিত প্ৰেমভক্তিৰে নিজক নকৰিলে সিক্ত অৰ্নিবান ধ্বনিত নহ’লে হৃদয়ত পাঞ্চজন্য গঢ়িব নোৱাৰিলে দেৱত্বৰ সূৰ্য্যোজ্জ্বল সৌধ জীৱন কালত নহয় নহয় জীৱন পৰিশুদ্ধ #SahityaChorcha #parishudha #assamesepoetry #axomiyakobita #assamesekobita

এটি এটি কৈ সৰি পৰিল মোক আকলুৱা মৰমৰ গোলাপৰ পাহি। ভৱা নাছিলোঁ মোৰ আলসুৱা গোলাপৰ পাহি বোৰ, অকালতে মৰহি যাব বুলি। সবুজ প্ৰকৃতিৰ বুকুত তেওঁ মোৰ আলসুৱা ফুলৰ ৰাণী। তেওঁৰ সুখত মই সুখী তেওঁ দুখত ময়ো দুখী বিহুৰ বতৰত গুছি গ’ল মোৰ হৃদয়ত বিষাদ ধালি। পাহি বোৰ সৰি পৰে এটি এটি কৈ, কাৰ বেজাৰত নাজানো। জকমকাই হাঁহি হাঁহি ফুলি থকা পাহি বোৰ মোৰ দুটি নয়নত আজিও ভাহি উঠে। জোনাক ৰাতি হাঁহিৰে উপচাই, তৰা বোৰে কথা পাতে আৰু সেই তৰা বোৰে নিসংগ হৈ আজিও নীৰৱে চকুলো টুকে। মোৰ উদাস মনৰ গভীৰতাত আজিও ফুলি আছে সেই পাহি গোলাপ। যাৰ স্মৃতিৰ কাতৰতাত ডুবি মনত পৰিলে দুয়ো চকুৰে নিগৰে চকুলো দুধাৰি। #SahityaChorcha #assamesepoetry #axomiyakobita #moromorgolap #assamesekobita

মই তোমাৰ শৰীৰত কেৰেলুৱাৰ দৰে বগাই গৈছিলোঁ। তোমাৰ দেহৰ প্ৰতিটো ভাঁজত জুখিছিলো উঠা নমাৰ গভীৰতা। হৃদয়ত সোমাই জুমি চাইছিলো অঁকা আছেনে মোৰ ছবিখন। তুমি লাজতে কুচি মুচি হৈ বহি পৰিছিলা বাৰে বাৰে মোক এৰুৱাই দিছিলা অভিমানত। মই আৰু বেছি খৰকৈ বগাই গৈছিলো তোমাৰ মৰমৰ জোখবোৰ পুনৰ জুখিবলৈ ঠিকেই আছে নে নাই? #SahityaChorcha #assamesepoetry #poetry #axomiyakobita #assamesekobita

সপোন সনা দুচকুত পঢ়িব খোজো ছন্দোৱদ্ধ কবিতাৰ পংক্তিৰ ৰসাল আৱেগবোৰ। ৰক্তৰঙা কলিজাত লিখি ৰখা তোমাৰ নামৰ প্ৰতিটো আখৰ এতিয়াও সজীৱ। আলফুলে গজালি মেলা প্ৰেমৰ ফুলবোৰ বাঢ়িছে লহপহ্কৈ তোমাৰ আপদাৰত। গছৰ শিপাৰ দৰে ছানিছে মোৰ দেহৰ চৌদিশ নিগৰি অহা তোমাৰ নিৰ্মল জলৰাশিৰ সান্নিধ্যত। এইয়াই নেকি প্ৰেম? #SahityaChorcha #assamesepoetry #poetry #axomiyakobita #prem #assamesekobita

কোনে কয় মোৰ সপোন নাই!! তুমি নোহোৱাৰ দিন ধৰি মোৰ সপোনবোৰেচোন ন-ৰঙেৰেহে পোখায়… কোনে কয় মোৰ হাঁহি নাই!! তুমি হাতৰ মুঠিত অতকাল আবদ্ধ হাঁহিচম্পা মোৰ মুখাবয়ৱেচোন আজি চৌদিশে সৌৰভহে বিলায়… কোনে কয় মোৰ হেঁপাহ নাই!! তুমি গচকি ৰখা মোৰ জীৱনটোৱে এতিয়া ন-ৰূপেৰেহেচোন উকমুকায়… কোনে কয় মোৰ জীৱন নাই!! স্বাৰ্থপৰ পৃথিৱীত মূৰ তুলি জীয়াবলৈ উৰ্বৰা পৃথিৱীখনেচোন মোক অহৰহ ৰিঙিয়ায়… #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha #yatrajivanor

তুমি আৰু মই, প্ৰেম উপচা মধুবনত। নীলিম আকাশৰ তলত, বহিছিলোঁ লুইতৰ পাৰত। খোজত খোজ মিলাই , ইজনে সিজনৰ নয়নত। সৰ্ব জগতক ভোলাই, বিলীন প্ৰীতিৰ ভাৱ বিনিময়ত। কিমান সুন্দৰ, গধূলিৰ হেঙুলীয়া আভা। প্ৰকৃতিৰ বুকুত সুৰঞ্জিত, আমাৰ প্ৰেমৰ ৰভা। আমাৰ দুয়োৰে মন, প্ৰেমৰ ৰামধেনুৰ ৰহনে সনা। চৌদিশে বিৰিঙিছিল, আমাৰ প্ৰেমৰ ধূলিকণা। #assamesekobita #axomiyakobita #premordhulikona #SahityaChorcha

সৰ্বিকল্প সমাধি অতিক্ৰমি নিৰ্বিকল্প সমাধিত যিকৰে পূৰ্ণ অৱস্থান অন্তৰ্বাহ্য সবাতে দৰ্শন কৰে অনন্ত পূৰ্ণব্ৰহ্ম অবিশ্ৰান্ত দিব্য অমৃত ধাৰাৰে বয় প্ৰদীপ্ত ব্ৰহ্মজ্ঞান শিৱশক্তি সংযুক্ত প্ৰেমজ্ঞান বৈৰাগ্য ভক্তি একীভূত এই অতিব আশ্চৰ্য্য মহানুভূতিয়েই ব্ৰহ্মানন্দ য’ত আত্মাই নিৰৱধি নিৰৱকাশ মহাৰাসৰ মহাৰস প্ৰগলভতাৰে কৰে পাণ #SahityaChorcha #assamesepoetry #axomiyakobita #mahanonubhuti #assamesekobita