Sahitya Chorcha

আছিল অসম আমাৰ সাতভনীৰ সম্প্ৰিতীৰ ঠাই দেখি বিদেশীৰ চকু পুৰিল লাগিল খেলিমেলি ভাই! বান্ধোনৰ এনাজৰিদাল আমাৰ থান্ বান্ কৰিলে! উন্নতিৰ জখলাদাল বাগৰি পৰিলে। হিংসা কৰাহে টান বন্ধু বিবেকক অশান্তি কৰে হিয়া উজাৰি মৰম বিলোৱা বন্ধু শান্তিত চকুলো সৰে; অপৰাধে আনে অপৰাধিৰ সঙ্গ জীৱন কৰে লণ্ড – ভণ্ড সৎ কৰ্মৰে সৎ সঙ্গ লোৱা বুকুজোৰাই লভা আনন্দ #SahityaChorcha #satbhoni #axomiyakobita #sevensister #assamesekobita

“কাঁহিলি পুৱাতেই ঢপলিয়াই আহে মোৰ হৃদয়ৰ মাজলৈ এক ৰ্মমান্তিক দুখ। কঁপালত হাত থৈ বাৰে বাৰে  মোৰ দুচকুত ভাঁহি উঠে সেই বিষাদৰ ভগ্ন ছবি। গোট মাৰে দেহৰ আঘাটত কলিজাৰ ৰঙা তেজ। বিষাক্ত কীট বোৰে আৱৰি ধৰিছে দেহত, দুখ বোৰ উজাই আহে বাৰে বাৰে মোৰ মনত! হয়টো, অজানিতে কেতিয়াবা প্ৰান বায়ু উৰি যাৱ পাৰে সেই নৰ খাদকৰ দুহাতত। #assamesekobita #axomiyakobita #dukhrpuwa #SahityaChorcha

মেৰুণ ৰঙৰ ভূটীয়া চামথা পৰিহিত ডিঙিত কমলা ৰঙৰ খাতা মেৰাই থকা বৌদ্ধলামা জন অভিনন্দনৰ ওচৰত চপাত সি ভূটানী সকলৰ দৰে ভক্তিভাবেৰে মুৰ দোৱাই লামাজনক অভিবাদন জনালে ৷ লামা জনে ওমঁ মনি পদ্মে হুম বুলি উচ্চাৰণ কৰি মুখৰ ভিতৰতে কিবা কিবি বিৰবিৰাই তাক আশীৰ্বাদ দি ভঙা ভঙা হিন্দীত সি থিম্ফুলৈ যাব নেকি সুধিলে৷ হা জী মে থিম্ফু যা ৰহা হু ৷ বতাইয়ে মে আপকা ক্যা চেৱা কৰ চকতা হু ৷ অভিনন্দননে শ্ৰদ্ধা সহকাৰে লামাজনক উত্তৰ দিলে ৷ লামাজনে তাৰ উত্তৰত উৎসাহিত হৈ তাৰ লগত থিম্ফু লৈ যাব পাৰিব নেকি সুধিলে ৷ অভিনন্দনে লামাজনৰ প্ৰস্তাৱক একেবাৰতে সন্মতি জনাই তেওঁক আথেবেথে কাষৰ আসনতে বহিব দিলে ৷ বিমানবন্দৰৰ পৰা ওলাই কিম্বদন্তিৰ দেশ ভূটান ৰাজপথেৰে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰাৰ পাছতেই সি এজন টুৰিষ্ট গাইডৰ অভাৱ বৰকৈ অনুভৱ কৰিছিল ৷ যোৱা আধাঘন্টাৰ যাত্ৰাকালত পথৰ দুই কাষে দেখি অহা বিস্ময়কৰ বহুতো কথাই অভিনন্দনৰ মনত জুমুৰি দি ধৰিছিল ৷ টেক্সি ড্ৰাইভাৰ জনেও বহুত সীমিত কথা বতৰা পাতে ৷ ড্ৰাইভাৰজনে জনোৱা মতে ভূটানত গাড়ী চলোৱা সময়ত অনাৱশ্যক কথাপাতি যোৱাটো নীতিবিৰূদ্ধ কথা ৷ মোবাইলত কথা পাতি অথবা সুৰাপান কৰি গাড়ী চলোৱাটো আইনমতে দন্ডণীয় ৷ সুৰাপান কৰি গাড়ীচলালে চালকক হালধীয়া কাৰ্ড সহ নগদ ১৫০০ ঙালট্ৰাম ( প্ৰায় ১৫০০ টকা) জৰিমনা বিহা হয় ৷ তিনিবাৰকৈ জৰিমনা বিহাৰ পাছতো যদি চালকে সুৰাপান কৰি গাড়ী চলাই তেনেহলে চালকজনৰ ড্ৰাইভিং লাইচেন্স যাৱজ্জীৱনৰ কাৰণে বাতিল কৰা হয় ৷ বিমানবন্দৰৰ পৰা আহি থাকোতে ৰাস্তাত টহলদাৰী ভূটানী ট্ৰেফিক পুলিচৰ দলে বাইক আৰু ট্ৰাক চালকৰ মুখত পাইপ লগাই সুৰাপানকাৰী চালক বিচাৰি তালাচী কৰা নিজ চকুৰে দেখা পাইছে ৷ গতিকে অভিনন্দনে ড্ৰাইভাৰজনক অসুবিধা নিদি মনত উদয় হোৱা জিজ্ঞাসাবোৰ মনৰ ভিতৰতে ছেপি ৰাখিছিল ৷ এতিয়া অন্তঃত লামাজনৰ পৰা কিছু কথা জানিব পৰা যাব ৷ লামাজনে অভিনন্দনক ধন্যবাদ জনাই গাড়ীৰ আসনত বহি পৰিল ৷ লামাজনে নিজৰ নামটো লবজান থিনলে দৰজী বুলি কলে তেওঁ পাৰো জং ত থাকে ৷ বিশেষ কামত তেওঁ হেনো থিম্ফুলৈ যাবলগীয়া হ’ল ৷ পাছে বহু সময় ধৰি যান-বাহন একো নোপোৱাৰবাবেহে অভিনন্দনহতঁৰ গাড়ীখন ৰখাবলগীয়া হ’ল বুলি অভিনন্দনক সৌজন্যতা প্ৰকাশ কৰিলে ৷ অভিনন্দনেও গোপনতা প্ৰকাশ কৰি লামাজনক কলে , মহাশয় এইটো মোৰ সৌভাগ্য যে আপোনাৰদৰে এজন ধৰ্মাত্মাৰ সৈতে একেলগে যাত্ৰা কৰিব পালো ৷ মই পাৰো বিমানবন্দৰৰ পৰা ওলাই অহাৰ পাছতেই এজন সহযাত্ৰীৰ অভাৱ অনুভব কৰিছিলো আৰু আপুনি সেই অভাৱ পূৰণ কৰিলে ৷ অভিনন্দনৰ কথাত সুখী হৈ বুঢ়া লামাজনে জপি থকা হাতৰ মালাডাল তাৰ মুৰত লগাই পুনৰ উচ্চাৰণ কৰিলে – ওঁম মনি পদ্মে হুম্ ৷ আৰু ঠিক তেতিয়াই অভিনন্দন হতঁৰ গাড়ীখন চালকজনে ৰাস্তাৰ দাঁতিত কাষৰীয়া কৈ ৰাখি নামি গ’ল ৷ অভিনন্দনে গাড়ীখন হঠাৎ ৰৈ দিয়াৰ কাৰণে সম্ভেদ লবলৈ বুলি খিৰিকী খনৰে মুৰটো উলিয়াই দেখিলে ৰাস্তাত টহলদাৰী ট্ৰেফিক পুলিচৰ এটা দলে তাহাঁতৰ গাড়ীখনৰ চালকজনক কিবা বুজাই আছে ৷ কিছুসময়ৰ পাছতেই চালকজনে আহি অভিনন্দনক জনালে যে পাৰো আৰু থিম্ফু সংযোগী ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ চোখা নামৰ ঠাইখনত এটা ভয়ংকৰ পথ দুৰ্ঘটনা সংঘটিত হোৱাৰ বাবে গাড়ীখন উভতি গৈ পাৰো আৰু তিব্বতৰ কাষৰীয়া হা সংযোগী পথেৰে গৈ চুডজম হৈ থিম্ফু যাবগৈ লাগিব ৷ ঘুৰি ঘুৰি যাবলগীয়া হব কাৰণে দূৰত্ব আৰু সময়ো বেছি লাগিব ৷ তাৰোপৰি এই পথচোৱা অতি দূৰ্গমো ৷ অন্যথাই ৰাস্তা নোখোলা পৰ্যন্ত ইয়াতে খাপ পিতি ৰখিব লাগিব ৷ যাত্রাপথ বেছি দূৰত্বৰ আৰু দূৰ্গম বুলি জানিব পাৰি অভিনন্দনৰ ভালেই লাগিল ৷ এনেধৰণৰ যাত্ৰা সদায়েই অভিনন্দনৰ কাৰণে ৰোমান্সকৰ আৰু শ্মৰণীয় হৈ পৰে ৷ তথাপিও সি লামাজনক শ্ৰদ্ধা সহকাৰে তেওঁৰ মন্তব্য জানিব বিচাৰিলে ৷ লামাজনে খুব নম্ৰতাৰে অভিনন্দনক কলে যে মহান শাক্যমুনিৰ ইচ্ছাই যি বিচাৰে তাত কাৰো আপত্তি থাকিব নোৱাৰে ৷ গতিকে মহাপুৰুষ তথাগতৰ ইচ্ছামৰ্মেচাগে আজি আমি দীঘলীয়া পথৰেই ভ্ৰমণ কৰিব লাগিব ৷ মহাত্মা ৰিনপোচেৰ আশীৰ্বাদপ্ৰাপ্ত যাদুকৰী জাগীমিনচু নিজৰাৰ পবিত্ৰজল তোমাৰ ভাগ্যত লিখা আছে ৷ লামাজনৰ কথা শুনি অভিনন্দনৰ মনত বিশ্ময় আৰু অনুসন্ধিৎসা বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে ৷ সি মহাত্মা লামাজনৰ চৰণ চুই কলে মহাশয় আপোনাৰ কথাখিনি ভালদৰে বুজিব নোৱাৰিলো ৷ এই অধমক অলপ ভালদৰে বুজাই কব নেকি? মহান লামাজনে মিচিকিয়া হাঁহি এটা মাৰি চালকজনক গাড়ীখন ঘুৰাই হা হৈ থিম্ফুলৈ যাবলৈ ইংগিত দিলে ৷ তেওঁ পুনৰবাৰ হাতত জপি থকা মালাডাল অভিনন্দনৰ কপালত লগাই কলে, বাচা ভূটানৰ সকলো নদ-নদী, পাহাৰ-পৰ্বত, গছ-গছনি ,জীৱ- অজীৱ সকলো বস্তুৱেই মহাত্মা প্ৰভু শাক্যমুনি ( মহাত্মা বুদ্ধ) আৰু গুৰু ৰিনপোচেৰ আশীৰ্বাদ প্ৰদত্ত ৷ তেনে এখন মায়াবিনী নদী হ’ল জাগীমিনচূ ৷ গুৰু দ্ৰুকপা থিনলেক শ্মৰণ কৰি তোমাক এতিয়া এই মহান নদীখনৰ বিষয়ে কৈ যাম মন দি শুনিবা আৰু মানৱ কল্যাণৰ কাৰণে এই নদীৰ মাহাত্ম্য আনকো জনাবা৷ “ওঁম মনি পদ্মে হুম ” বুলি মহান লামাজনে জাগীমিনচু নদীখনৰ কিংবদন্তি কথা আৰম্ভ কৰিলে৷ #assamesekobita #axomiyakobita #bihangam #SahityaChorcha

এজনী মৰম লগা ছোৱালী আছে তাইৰ কপালত চন্দনৰ ফোঁট, শিৰত হিৰতধাৰী হয়, তাই বিবাহিতা! সকলো জানিও ভালপাওঁ কাৰণ তাই দুৰ্ভগীয়া, তাই নিৰ্দোষী নহয়,আপুনি ভূল বুজিছে নিজ বাখনৰ তৃপ্তি পূৰাবলৈ নহয় মই তাইক ভালপাওঁ, তাইৰ দুখঃ বোৰক যত শৰীৰৰ আত্মাৰ মিলন আছে শৰীৰতো যুগ্ম ভোগৰ ক্ষান্তৰ মিলন মই তাইক বিচাৰোঁ দুখবোৰ পাহৰাবলৈ যত নাথাকিব শৰীৰৰ চিকাৰ মাথোঁ থাকিব দুটি আত্মাৰ মিলন হয় তাই বিবাহিতা!সকলো জানোঁ তথাপি পৃথিৱীৰ সুখ দিব বিচাৰো তাইৰ অতীতক পাহৰাই দুখবোৰ নেওচি নাভাবো শ জনৰ ইতিকিং ৰ তাচ্ছিল্য ভাবোঁ কেৱল তাইৰ ওঁঠৰ হাঁহিটো মই সেইজন নহয়,যিয়ে বাসনাৰ প্ৰেমত পৰে মই এইজন,যিয়ে তাই বিৰহত প্ৰেমত পৰিলোঁ। হয় তাই বিবাহিতা সকলো জানোঁ তথাপি তাই মোৰ জীৱন সংগী অপেক্ষাৰে #SahityaChorcha #axomiyakobita #taibibahita #bibahita #assamesekobita

মই পৃথিৱীয়ে কৈছোঁ হৈ আধুনিক মানৱ আকাশৰ বুকুত উৰিব পাৰি পাহৰি পেলাইছা মোৰ অস্থিত্ব মোৰ বুকুত উদযাপিত কৰিছা তহঁতৰেই মৃত্যুৰ আখৰা। মোক খান্দিছা, মোক নাঙঠ কৰিছাঁ আৰু কিমান যান্ত্ৰনা দিবা। মোৰ সেউজীয়া দেহাটোত ক’লা ছাই সানি দিলা মই উশাঁহ ল’ব নোৱাৰা হৈছোঁ দিনে নিশাই চলিছে মোৰ বুকুত তহঁতৰ নিষ্ঠুৰ হাতৰ হাতুৰীৰ কোব। শান্তিৰে শুঁৱ নোৱাৰোঁ হৈছোঁ বায়ু,পানী আৰু বতাহ চৌদিশে প্ৰদুষনৰ মহাসাগৰ এনেকৈ আৰু কিমান দিন? নীলা আকাশ খনেও কান্দি উঠে মোৰ যন্ত্ৰনাৰ জীয়াঁ ছবি দেখি মোৰ বুকুৰ সেউজীয়াবোৰ ঘুৰাই দিয়া আৰু মোক উশাঁহ ল’বলৈ দিয়া মই পৃথিৱীয়ে কৈছোঁ। #SahityaChorcha #prithviyekoisu #axomiyakobita #assamesekobita #earth

অসীম সাহস আৰু ত্যাগ স্বীকাৰ কৰি অতীন্দ্ৰ প্ৰহৰী হৈ ৰাখি আছা ভাৰত মাতৃক নিৰাপদ কৰি। শান্তিৰে শুইছে জনগণ। কিন্তু! হে মহান সৈন্যিক সকল! তোমালোকে পৰাক্ৰমেৰে ৰাখি আছাঁ ভাৰত মাতৃক নিজৰ জীৱনক তুচ্চ জ্ঞান কৰি। নাই জাৰ নাই জহ কেৱল সেৱাৰ মনোভাৱেৰে আগবাঢ়ি যোৱা এলাহ ভাগৰ সকলো নেওচি। দেশপ্ৰেমেই কেৱল জীৱনৰ ব্ৰত। পুহৰ ঠেটুৱৈ ধৰা ঠাণ্ডাত তোমালোক আছাঁ বৰফে আবৃত দেশৰ সীমান্তত অতীন্দ্ৰ প্ৰহৰী হৈ। টিকাফটা জহৰ ৰ’দত কটাইছা জীৱন মৰুভূমীৰ উতপ্ত বালিত দেশমাতৃক সেৱা কৰিবলৈ। নাই ভাগৰ নাই মৃত্যুৰ ভয়; কৰ্তব্যই কেৱল জীৱনৰ ব্ৰত। ধন্য হ’ল তোমালোকৰ জীৱন; ৰাখি আছাঁ সবে মাতৃৰ সন্মান। কৰযোৰে কৰিছোঁ প্ৰণাম, যাঁচিছো হৃদয়ৰ অজস্ৰ সন্মান। #assamesekobita #axomiyakobita #juwanhokoloipranam #SahityaChorcha

সুউচ্চ ডচু লা পাচৰ পৰা সো- সোৱাই নামি আহি পুনাখা ভেলী পোৱাৰ আগে আগে ড্ৰাইভাৰজনে টেক্সীখন সৰু হোটেল এখনৰ কাষত ৰখাই দিলে৷ তাত হেনো ভাল মমো পোৱা যায় ৷ ৰিদিপে আকৌ ভূটানলৈ আহিলে ইয়াকৰ গাখীৰেদি বনোৱা কেয়া দাচি খাই হে ভাল পাই৷ মমো একপ্লেট অৰ্ডাৰ দি হোটেলৰ মেজখনত বহি থকাৰ মাজতে সি লক্ষ্য কৰিলে এটা ১০/১১ বছৰীয়া ধুনীয়া মৰম লগা ভূটীয়া ল’ৰাই এখন বহীত টেক্সিখনৰৰ নম্বৰটো লিখব ধৰিছে৷ কিছুসময়ৰ পাছত আন এখন গাড়ী আহি ৰখাত সি পুনৰ উধাতু খাই লৰি গৈ সেই গাড়ীখনৰো নম্বৰটো লিখিলে৷ অকনমানি ল’ৰাটোৱে এনেদৰে ইখনৰ পাছত খিখন গাড়ীৰ নম্বৰ লিখা কাৰবাৰটো চাই ৰিদিপে খুব ৰঙ পালে ৷ আহিবৰ সময়ত মৰমতে লৰাটোৰ হাতৰ পৰা বহী খনলৈ চকু ফুৰাই ৰিদিপ আচৰিত হ’ল৷ লৰাটোৱে কমেও ৫শ মান গাড়ীৰ নম্বৰ টুকি ৰাখিছে৷ তাৰ ধৈৰ্য্য আৰু একাগ্ৰতা দেখি গাড়ীৰ নম্বৰবোৰ লিখি সি কি আমোদ পাই সুধিলে৷ ৰিদিপৰ প্ৰশ্নত লৰাটোৱে অবুজ চাৱনিৰে তালৈ চাই ৰ’ল৷ তাকে দেখি হোটেলৰ কাউন্টাৰত বহি থকা ভূটীয়া মানুহজন আগ বাঢ়ি আহি ৰিদিপক কলে, মহাশয় মোৰ ল’ৰা কিমকিমে হিন্দী ক’ব নোৱাৰে ৷ আজি এমাহ মান আগতে সি এজন গ্ৰাহকৰ পৰা হিচাপত ভূল কৰি অলপ মান টকা বেচিকৈ ৰাখিলে ৷ লোকৰ ধন আত্মসাৎ কৰাটো মহা পাপ ৷ মানুহজনক বিচাৰি টকাখিনি ঘুৰাই দিলেহে গুৰু ৰিনপোচেই ক্ষমা কৰিব৷ গ্ৰাহকজনক বিচাৰি পোৱাটো সহজ কথা নহব৷ কিন্ত সৌভাগ্যক্রমে মানুহজনৰ গাড়ীখনৰ নম্বৰটোৰ কেইটামান সংখ্যা তাৰ মনত আছে৷ কিমকিমৰ দৃঢ় বিশ্বাস সি এদিন হলেও গ্ৰাহকজনক বিচাৰি উলিয়াব৷ সেইকাৰণে সি গাড়ী দেখিলেই নম্বৰ সমূহ লিখি সেই গ্ৰাহকজনক বিচাৰিবলৈ চেস্তা কৰে৷ মানুহজনৰ কথাত ৰিদিপ কিছুসময়ৰ কাৰণে শিল পৰা কপৌৰ দৰে থৰ লাগি থাকি কিমকিমৰ মুৰত মৰমেৰে হাতখন বুলাই টেক্সিৰ চিটত বহি পৰিল৷ #assamesekobita #axomiyakobita #kimkim #SahityaChorcha

সাধনাৰ ৰণুৱা সৈনিক, ওখোৰা মোখোৰা পথ উজুতিত চিগে নখ, ইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল উদ্যম সৱল, তথাপিও অবাঞ্চিত সমালোচনাত মৰ্ম্মাহত হৃদয়। ভাবুক স্বভাৱ লগৰী জীৱনৰ, উদাসী ভাৱনা জিৰাই নিহালি খনত, বিমুৰ্ত্ত মুহুৰ্ত্তৰ কঠিন সময় পাৰ হয় নিৰ্জণতাত। কল্পনাত বিভোৰ চেতনাত বিমোৰ প্ৰাণৱন্ত পৃথিৱী খনলৈ ভ্ৰূক্ষেপ নাই সাধনাৰ পথাৰ খন সীমাবদ্ধ এটি জীৰ্ণ কুটিৰত। নীৰৱ সাধনাই জীৱন, দাং বৰলা বুলি সকলোৱে কয় পৰিয়াল নাই, লাই লফা পালেং শাকেৰে ৰান্ধি ভাত সাজ তৃপ্তিৰে খায়। সাধনা এক অসাধাৰণ ক’লা নৱ সৃষ্টিৰ ধাৰা বৈ যায় সাহিত্য সাংস্কৃতিৰ আপুৰুগীয়া যাউতি যুগীয়া সমল বিচাৰি বোটলি লয়। মন চহকী যদিও দাড়ি চুলি কাটিবলৈ পাহৰিছিল, খোজ গহীন গম্ভীৰ , গলগলীয়া কণ্ঠৰ মৰ্ম্মাহত হৃদয়, কেটলিটোৰ বাহিৰ খন কলা চামনি ধৰিছিল কাৰণ ফিকা চাহ পছন্দ আছিল। কৃষ্টি সৃষ্টিৰ প্ৰতি ওচৰ চুবুৰীয়াৰ অনুৰাগ নাছিল সাংস্কৃতিৰ পুজাৰী জনৰ প্ৰতি বিৰাগ পুহি ৰাখিছিল কলাকাৰ বুলি এবাৰলৈও ভবা নাছিল। পুৱাৰ ৰ’দ জাক বিচাৰি নুফুৰে, সন্ধিয়া লাইটৰ পোহৰত নিজান কোঠাত বহি ডায়েৰি পাতত লিখিছিল আজুৰি বিচাৰি অনা কথাবোৰ। নিশা ফেউৰাৰ চিঞৰত সাৰ পালে এড়ি চাদৰ খন গাত মেৰিয়াই লৈছিল, গভীৰ নিশা টোপনীতো খেপিয়াই বিচাৰিছিল সমৃদ্ধিৰ উৎস। পিন্ধা কাপোৰ যোৰা অতি পৰিপাটি আছিল, কান্ধত জোলোঙা এটা ওলোমাই লৈ ফুৰিছিল, কলমটো লগত আছিল, টোকা বহী খন সযতনে ৰাখিছিল। টলৌ টলৌ কৈ ঘূৰি ফুৰা মানুহ জনৰ পোহনীয়া মন এটা আছিল উৎসুকতাৰে পুথি ভড়ালত উৱলি যোৱা কিতাপ খুচৰি ফুৰিছিল আনৰ পেৰাৰ পৰা সাঁ‌চিপাতৰ পুথি লুৰুকি আনিছিল আৰু জোলোঙাত সামৰি ঘৰলৈ খোজ লৈছিল। অহৌ বলীয়া মানুহ সকলোৱে সেই বুলি জানে, বহুতে মুখ ৰোছক কাহিনী সৃষ্টিৰে উপলুঙা কৰিবলৈ কুণ্ঠা বোধ কৰা নাছিল। সাংস্কৃতিৰ নৱ সৃষ্টিৰ বাহক, আৱৰ্জ্জনাময় পৃথিৱীৰ গৰ্বিত হৰিজন বিস্ময় সৃষ্টি প্ৰেৰণাৰ উৎস, ৰহস্য সন্ধানৰ মেটমৰা ভড়াল ফৰিংফোটা জোনাকৰ দৰে উজ্জ্বল মুখ। এই নিৰ্ম্মল আত্মা ঘোপ মৰা আন্ধাৰ নিশাৰ দুৰ্ব্বল সময়ত এদিন স্তব্ধ হ’ল হৃদয়, উশাহ বন্ধ হোৱাৰ সঠিক সময় কোনেও নাজানিলে। পুৱা মৃত্যুৰ বাতৰি বিয়পি পৰিল সংবাদ সেৱী সকল, টেলিভিচন চেনেল কেইটা উৎসুক অনুৰাগী দুই এজন অনুষ্ঠান প্ৰতিষ্ঠানৰ সদস্য সকল দৌৰি আহি ভীৰ কৰিলেহি। সাংস্কৃতিৰ পুজাৰী নিৰ্ম্মল হৃদয়ৰ মানুহ জনক হিয়া উজাৰি সমবেদনা জ্ঞাপন কৰিলে ফুল ছটিয়ালে। কৃত্ৰিমতা লুকুৱাই অকৃত্ৰিম ভাৱে বহু জনে শ্ৰদ্ধা যাঁ‌চিলেহি আৰু চিৰ নিদ্ৰিত আত্মাই হাঁ‌হিবলৈ আজৰি সময় নাপালে। জীয়াই থকাৰ মৰ্ম্ম বেদনা আপোচ বিহীন সংগ্ৰামী চেতণাৰ কৰুণ জীৱন গাঠা সকলোৱে এতিয়াহে উপলব্ধি কৰিলে। শাস্বত মন মৰ্ম্মাহত হৃদয় আৰু নিঠৰ শৰীৰটো চিৰ শান্তিৰ প্ৰৰ্থণাৰ শেষত চিতাৰ ধোঁ‌ৱাই লৈ গল উৰুৱা ছাঁ‌ই হৈ ৰ’ল অৱশিষ্ট খিনি। #SahityaChorcha #dukhidil #axomiyakobita #marmahatahriday #assamesekobita

অশ্ৰু সিক্ত নয়নেৰে চাই ৰৈছে এই বৃদ্ধ চকুহালে তোলৈ বোপাই। বহু দিন হ’ল তোৰ একো খবৰেই নাই। তই আগতে মোক এৰি এক্ষন্তেকো নাথাকিছিলি এতিয়া বাৰু মোক এৰি সুখত আছনে তই? তই মোক টকা পইচা দিব নালাগে সোন, সময় পালে এপাক চাই যাবি তোক নেদেখা যে বহু দিন হ’ল তোৰ কাৰণে হয়তো মোক নেদেখা বেছি দিন হোৱা নাই কিন্তু মোৰ কাৰণে এটা এটা ক্ষণ যেন বহু যুগ সোন ইয়াত মোৰ একোৰে অভাব নাই মোৰ দৰে আছে অনেক এই বৃদ্ধাশ্ৰমত বোপাই সিহঁতেই এতিয়া মোৰ বুকুৰ আপোন, হ’লেও তোলৈ মনত পৰে ভয় লাগে কিজানি অন্তিমক্ষণত তোক দেখা নাপাওঁ বুলি। তই খোৱা-বোৱা কৰিছ নে নাই তোৰ বেমাৰ হৈছে নেকি? এইবোৰ ভাবনায়ে আমনি কৰে। তই কুশলে থাক বোপাই ঈশ্বৰক এটায়ে প্ৰাৰ্থনা কৰি যাম, জীৱনৰ শেষ কালত নহয় যেন তোৰো গতি মোৰ দৰে, তোক লগ পোৱাৰ আশা বুকুতেই ৰৈ গ’ল সোন। #assamesekobita #axomiyakobita #matrisneh #SahityaChorcha

চেগুন পাতৰ ৰং সানি নহওঁ মই শুৱনি, পাৰিলে ঘহিম, দুটি ওঠঁত বৰ্হমথুৰি। হাতৰ তলুৱাত জেতুকা ঘহি কঁপালত সেন্দুৰীয়া তিলক আঁকি। পলাশে দিব আহি গালে মুখে ৰং সানি দুচকুত কাজল ঘহি। ঘনে ঘনে দাপোনত চাওঁ নিজৰেই মুখ খনি। প্ৰভাতী সূৰুযৰ কাঁচিয়লি ৰ’দত, দীঘল চুলি কোছা মেলি, উজ্জ্বলি উঠিব পথৰুৱা আলিৰ দাঁতিত বহি। এদালি এদালি কৈ উৰিব চুলি ফাগুনৰ বাউলি ব’তাহত হালি জালি। #anubhavorrang #assamesekobita #axomiyakobita #SahityaChorcha

জীৱন যুঁজত যুঁজিবলৈ। দূৰ দিগন্তৰ অভিপ্ৰায় লৈ পাতিছে চক্ৰবেহুৰ জাল। জীয়াই থকাৰ ভড়াল কোনোৱে ভাঙিছে তথাপিও পাতিছে, কৰিছে বিজয়ৰ পণ সাজিছে নৱ নৱতম একোখনকৈ জাল, পৰিচয় মকৰাৰ জাল জীৱশ্ৰেষ্ঠৰ জীৱন পথত প্ৰতিজনেই যুঁজিছে জীৱনৰ একা বেঁকা ৰথত জীয়াই থকাৰ বাসনা লৈ দৈনিক কৰিছে কচৰত। সাজিছে সাৰ্থকতাৰ জাল। এজনে পাৰিছে, অন্যজন হাৰিছে। তথাপিও সাজিছে। জীৱন যুঁজৰ জাল। চৌদিশে জাল জীৱন যুঁজৰ জাল। মকৰাৰ জাল, মকৰাৰ জাল। #assamesekobita #axomiyakobita #mokorarjal #SahityaChorcha

শুনিছোঁ ফাগুন হেনো মতলীয়া.. ফাগুন সঁচাই জানো মতলীয়া? নহয়, ফাগুন আহে ফাগুনী হৈ,ধৰিত্ৰীৰ বুকুত এক সুকীয়া সুবাস বিলাব লৈ জানা,ফাগুন হৈছে শূন্যতা, গতিশীল, সেউজীয়া প্ৰকৃতিৰ মৃদু পৱন,এক সুবাস ফাগুনৰ কোনো বৰণ নাই, ই উৰণীয়া ফাগুন মতলীয়া নহয়,ফাগুনে বলিব জানে ফাগুন হৃদয়স্পৰ্শী, সৃষ্টিৰ আঁৰৰ জীপাল মৌচুমী ফাগুনে ববলৈ জানে,বিলাব জানে হাজাৰ জনৰ হৃদয় অনুকম্পিত কৰে ফাগুন উৰণীয়া, ফাগুন শূন্যশীল মাথোঁ এজাক মৃদু সুবাস বিলোৱা বতাহ ফাগুন মতলীয়া নহয়, ফাগুন উৰণীয়া #assamesekobita #axomiyakobita #fagun #SahityaChorcha