Sahitya Chorcha

এটাৰ পাছত আনটো বিতৰ্কৰ যেন অন্তই নপৰে। কৰোনা মহামাৰীৰ ভয়াবহতাৰ মাজতো থলুৱাৰ মাটিৰ বেদখল আৰু চৰকাৰৰ উচ্ছেদন, বিক্ষোভকাৰীৰ আন্দোলন আৰু আক্রমণ, আৰক্ষীৰ প্ৰত্যাক্ৰমণ , হত্যাকলৈ ৰাইজৰ বিৰোধ আৰু সমৰ্থন, ৰাজনৈতিক নেতাসকলৰ প্ৰহসন, গো মাংসৰ ভক্ষণাভক্ষন, অবৈধ বিদেশী নাগৰিকৰ প্ৰবজন, লাভাম্বিত আঁচনিৰে ধৰ্মান্তৰণ, থলুৱাৰ সংৰক্ষণ, এইডছৰ ভয়াবহ সংক্ৰমণ, ড্ৰাগছৰ বিক্রী আৰু সেৱন,অংগ সৰবৰাহকাৰীৰ অপহৰণ, ভন্ড নেতাৰ আন্দোলন আৰু শেহতীয়াকৈ নাৰীৰ পিন্ধন উৰণৰ বিতৰ্কই অসমৰ বৌদ্ধিক, ৰাজনৈতিক আৰু প্ৰশ

কৃষ্ণৰ জ্যোতিময় চৰণ কমলত অমল অভিনিৱিষ্টতাৰে আত্ম উৎসৰ্গা কৰি যি অচিন্ত্য অনন্ত অনিবৰ্চনীয়া স্বপ্নময়ী অনিৰ্বাৰ আত্মিক আনন্দ অনুভূতি প্ৰাপ্তি হয়, সেইয়াই হ’ল প্ৰাঞ্জল প্ৰদীপ্ত শাশ্বত ভাস্বত স্বৰ্ণাভ বৰ্ণাভ আত্মমুগ্ধতা আস্তীৰ্ণ অখন্ডমণ্ডলমণ্ডিত অত্যাশ্চৰ্য্য মহাৰাস ৰসসিক্ত পৱিত্ৰ সমূজ্জ্বল অনন্ত বসন্তোচ্ছল প্ৰেমানন্দ । শ্ৰীমৎভাগৱতৰ ৰাস পঞ্চাধ্যায়ত সৃষ্টিতত্বত এই দিশ সমূহ নৱ অৰ্ণোদবৰ্ণা বসন্তোচ্ছল কসুমগন্ধা উজ্জ্বল আকাশৰ উন্মূক্ত সূৰ্য্যৰ দৰেই নিৰৱধি নিৰ্মলতাৰে বৰ্ণিত হৈছে । ঈশ্বৰ