Sahitya Chorcha

বনৰীয়া জীৱন এৰি সভ্য মানৱীয়ৰ অনুভূতি, সুখ পিপাসু মানৱৰ জটিল প্ৰক্ৰিয়াৰে গতি। শৃংখলাবদ্ধ জীৱন মানৱ সভ্যতাৰ খুঁটি, মিত্ৰতা আৰু ভ্ৰাতৃত্ববোধ...

নিয়ৰ সনা দুবৰি জোপাত জিলিকিছিল মুকুতাৰ মালা আন্ধাৰত পোহৰ বিলাই সিক্ত কৰিছিল মন। শীতৰ সেমেকা ৰাতিৰ স্বপ্ন ভৰা দুচকুৱে বিচাৰিছিল তোমাৰ...

মই বুজি নাপাও যে, জীৱনটো আচলতে কি জীৱনটোত যদি বহু দুখ পাব লগা হয়েই তেতিয়াহলে সেই দুখবোৰৰ মাজত অকনমান অকনমান সুখৰ প্ৰয়োজন কি? যদি এদিন আমি...

“পুৱা” বৰষুণ জাক বুকুত যেতিয়া সৰে ভাল লাগে সেই জাক বৰষুণত তিতিবলৈ উতনুৱা কলিজাখন শীতল কৰি আবেগ বোৰ উটাই লৈ যায় জান জুৰি নৈৰ বুকুলৈ পবিত্ৰ...

নোৱাৰিছে অসমক আগুৱাব ব্যৰ্থ সকলো পৰিকল্পনা। থলুৱা কেঁচা বস্তুৰ অভাৱ অপৰ্যাপ্ত বিজুলী উৎপাদন, উদ্যোগিকৰণৰ গতিও ধীৰ নাই অসম উন্নতিৰ সাধন।...

মৌন পৃথিৱী মৌন আকাশ স্তব্ধ সময়। জীৱন স্থৱিৰ ৰুস্ত প্ৰকৃতি ত্ৰস্ত জনতা। ধন ঐশ্বৰ্য আজি গৌণ মুল্যহীন প্ৰাণ। চন্দ্ৰ যান, মঙ্গল যানৰ নাই...

বাল্য কালৰে পৰা সাহিত্য চৰ্চাত অনুৰক্ত, নৱীন সমসাময়িক লিখনিৰে উজ্জ্বলিত জ্যোতিষ্মান ব্যক্তিত্ব। অন্যতম সৃষ্টিৰাজিৰে অসমীয়া সাহিত্য...

মাজনিশাৰ থিম্ফু চহৰৰ দেহ শিৰশিৰাই যোৱা ঠান্ডা বতাহজাকৰ পৰশ লৈ অভিনন্দন হোটেল গালিংখাৰ ৰিচেপচন কাউন্টাৰ পালেগৈ৷ চকীত বহি টোপনিয়াই থকা...

মোৰ প্ৰেমিকাক আজিলৈকে মই লগ পোৱা নাই শ্যামল বিমল বৰ্ণিল বাস্তৱত তেওঁক দেখো সোণোৱালী সপ্নৰ সুৰীয়া লহৰত কথা পাতো শ্যমলীমা বতাহৰ মধুৰ...

সযতনে ৰাখিছিলোঁ যদিও দুৰ্দিনৰ কোলাহোলত হঠাৎ হেঁৰাই গ’ল স্নেহৰ দোলেৰে বন্ধা আপোন মানুহ বোৰ। অস্হিত্ব নোহোৱা হ’ল জীৱন জগতৰ সময় হ’ল দুঃসময়...

নাই কোনোফালে মানৱীয়তাৰ চিন, পুৰুষৰূপে নিজকে কৰিছোঁ বহুত ঘিণ। নাই ল’ৰাৰ নীতি শিক্ষা তেজত উতলা যৌনচেতনা, দানৱৰ বিকল মগজুৰ আৱেগিক উত্তেজনা।...

আগতে শুনিছিলোঁ কিতাপ-পত্ৰত পঢ়িছিলোঁ এতিয়া স্বচক্ষে দেখিছোঁ মৃত্যুৰ চিঞৰ চৌদিশে ৷ তুমিও শুনিছা ময়ো শুনিছোঁ এইয়াই নেকি মৃত্যুৰ বিভীষিকা...

উপহাস কৰিছা তুমি মোৰ প্ৰত্যেকটো কথাতে এতিয়া ৷ যিদিনা তোমাৰ হৃদয়ঙ্গম হ’ব সেই কথাৰ মৰ্যাদা তেতিয়া ৷৷ ভাবিবলৈ বাধ্য কৰাব তোমাক সময়ে মই কোৱা...

সি দৌৰিছে প্ৰাণ টাকি বহু জোৰেৰে দৌৰিছে শৰীৰৰ সমস্ত শক্তি থুপ খুৱাই সি দৌৰিছে আন্ধাৰৰ ফালে। কাৰণ আন্ধাৰ বৰ প্ৰিয় পোহৰলৈ বৰ ভয় তাৰ বহুত...

নিকা চৰিত্ৰৰ ৰাজনৈতিক বিচক্ষণতা তন্ন তন্ন, নিৰপেক্ষ দৃষ্টিভংগী সবল ব্যক্তিত্বসম্পন্ন। জনগণৰ সতে প্ৰত্যক্ষ সম্পৰ্কত, দেশপ্ৰেমী-দেশহিতৈষী...

জীৱনৰ কক্ষপথৰে যৌৱনৰ পদুলি মুখত ফুল ফুলাৰ সন্ধিক্ষণত প্ৰেমৰ সুগন্ধি সুৱাসে হিয়া মন আমোলমোলাই৷ জীৱনৰ মাদকতা প্ৰাপ্তিৰ শুভ লগ্নত ৰংমন চঞ্চল...

পদূলিত উখলমাখল প্ৰাণৰে ৰঙালী বিহুৰে প্ৰাণোচ্ছল আখৰা৷ ৰঙাকৈ আঁচোৰে বুটা বচা গামোচা খনি তোমাৰ নামতে সামৰো৷৷ ঢেঁকীৰে চাবত কঁপিছে লিচিক...

মই হয়তো কবিতাৰ বাবেই জীয়াই আছো কবিত্বৰ মহত্ত্বৰে মুগ্ধ মোৰ আত্মাৰ অনুভৱেৰে মই নিত্য সত্য সৌন্দৰ্যৰ সুৱাসী সপোন দেখো সঁচা মানুহৰ সঁচা...

গাড়ীখনৰ পৰা নামি অভিনন্দন আৰু টেক্সিৰ ড্ৰাইভাৰজনে কি হৈছে মানুহৰ ভিৰ ঠেলি উমান লবলৈ চেস্তা কৰিলে ৷ পথৰ কাষৰ পৰা ত্রিশগজ মান তলত গড়খাৱৈত...

সঘনাই ভূমিকম্পিত জনসাধাৰণ শংকিত, ভূমিকম্পৰ তাণ্ডৱ অসমবাসী আতংকিত। মাৰিছো বাহিৰলৈ দৌৰ সন্ধান সুৰক্ষিত আশ্ৰয়, নোৱাৰিছো উভতিব ঘৰত বুকুত...