Sahitya Chorcha

পাট গাভৰু মই জীয়া অনুভৱে কন্দুৱাইছে জীৱনৰ বাটত অবাঞ্চিত সপোনে কোঙা কৰিছে জীৱন, দেই পুৰি গৈছে মন, যন্ত্ৰণাত সৃষ্টি হৈছে সীমাৰেখা জীৱনৰ।...

কবি তুমি শ্বাশ্বত, তুমি শুদ্ধ তোমাৰ অন্তৰ বগা তোমাৰ মন স্বচ্ছ, তুমি মৰম আকলুৱা তোমাৰ অন্তৰ প্ৰেমৰ মদিৰাৰে ভৰা তুমি পাতল গুলপীয়া মনৰ পাতল...

ধনতান্ত্ৰিক ৰাজতন্ত্ৰৰ নিৰ্মম নিষ্ঠুৰ নিষ্পেষণত জীৱন্মৃত এতিয়া গণতন্ত্ৰ প্ৰজাতন্ত্ৰ মুখত ঐক্যতাৰ গান জন গন মন বন্দেমাতৰম পেটত দুৰ্নীতি...

একশৰণ ভক্তিধৰ্মৰ প্ৰচাৰক অসমীয়া নাট্যকলাৰ জন্মদাতা, অসমীয়া জাতি-সাহিত্য আৰু কৃষ্টি-সংস্কৃতিৰ নিৰ্মাতা। বিধিৰ বিপাকত সৰুকালতে ঘটে...

সৰুতে হেৰাই যায় মোৰ আশাৰ সপোন নহয় মোৰ মন উতলা ফাগুন পলাশ ৰঙীন নহওঁ মই হ’ব নোৱাাৰো কাৰো আপোন মনস্তাপে কপাই তোলে মোৰ বুকু ওলাই মোৰ দুধাৰী...

জুইফুল খেদি খেদি জুইৰ আৱেষ্টনিত হেৰাই গ’ল শৈশৱ,কৈশোৰ,যৌৱনৰ জুইফুলীয়া সপোন। মেটেকাবুলীয়া আবেলি এটাৰ সুঘ্ৰাণ সাৱটি গধুলিটো ঘনঘোৰ তমসাত বুৰ...

ৰাতিপুৱা পৰা দুপৰীয়া বেলি ডুবাৰ লৈকে ৰৈ আছে তোৰ অপেক্ষাত! তোক চোৱাৰ হেঁপাহত নাজানো মোৰ দুচকু কিয় ইমান হেঁপাহ তোৰ বাবে তোৰ হৈ হাঁহিটো...

তই কুশলে আছনে? শুনিছো তোৰ পদূলিৰ আলিকেকুৰিটোত সিঁহতবোৰৰ এতিয়া সঘন পদচালন সিহঁতবোৰেতো কেৱল তোৰ জেপত থকা গৰ্ভ নিৰোধক পিলবোৰৰ প্ৰতিহে অভিজ্ঞ...

যুক্তিবাদী আছিল পিতৃ আৰু মাতৃ ধর্মপ্রানা , পিতৃ আৰু মাতৃ তেওঁৰ চিন্তা চৰ্চাৰ অনুপ্ৰেৰণা। মাঁকৰ ধৰ্মীয় চেতনা পৰিত্যাগ তেওঁৰ সকলো বাসনা,...

চিকিম, দাৰ্জীলিং আদি স্বাস্থ্যকৰ ঠাই, দেশ-বিদেশৰ পৰ্যটক ফুৰিবলৈ যায়| বৰফৰ বৰষুণত কিযে মজা লাগে, বৰফত খেলি খেলি ভাগৰ নালাগে| সেই দৃশ্য এৰি...

তুমি কেলেই আহিছিলা এই বেলি সীমান্তইদি বেদনা গধুৰ হৈ নিষ্ঠুৰ নিয়তিক লৈ ৰাজ পথেদি সন্ত্ৰাসী হৈ কোনো বিৰহীৰ সপোন ভাঙি সৈনিকৰ তেজেৰে আবিৰ...

“মন যায় নৈৰ বালিচৰত বহি অতীত ৰোমন্থন কৰিবলৈ, মন যায় ওৰে দিন ওৰে ৰাতি বালিচৰত লেপেটা কাঢ়ি বিষাদৰ ভৰা হৃদয়ৰ ছবি বোৰ আলসুৱা বালিত আঁকি নৈৰ...

স্বাধীনতাৰ অমিয় সুৱাদ কতযে জীৱনৰ বলিদানত প্ৰাপ্ত! ৰাখিব লাগিব সদায় তেওঁলোকৰ মান শতবাৰ নমন কৰি হে মাতৃভুমিৰ সন্তান; বিপ্লৱী মানসিকতাৰে...

কৃষক হৈ কৃষক ধৰ্ম জলাঞ্জলি দি কিয় কৰিলা উপদ্ৰৱ উৎপাত উন্মাদনা? আহিছিলা মহাত্মাৰ অহিংসা আদৰ্শৰে নিজৰ অধিকাৰ অভ্যৰ্থিত কৰিবলৈ পিচে অহিংসা...

হে বীৰ শ্বহীদ তোমাকো সহস্ৰ প্ৰনাম তোমাৰ মাতৃভূমিৰ অগাধ প্ৰেমে উজলাই ৰাখিছে ভাৰতবৰ্ষৰ নাম প্ৰচণ্ড ৰদে,ধাৰাসাৰ বৰষুণে, ধুমুহা...

ফুটা কপাল পুণু ফুটাবলৈ দুৰ্য্যোগ দুৰ্ভীক্ষ দুৰ্ভাগ্যৰ অপ্ৰতিৰোধ্য ধুমুহালৈ ফেনে ফোটোকাৰে আকৌ আহিব নৈ আকৌ আহিব বান তৃষা তৃষ্ণা স্বপ্নবোৰ...

মোৰ দুটি ওঁঠত শিপা মেলে হাজাৰ সপোনৰ হাঁহি। প্ৰতি দিনে বাটকুৰি বাই মোৰ মনৰ মাজত অযুঁত সপোন। নিশা আহে, পুৱা যায়, নিসঙ্গ হৃদয়ৰ উচুপনী বোৰ।...

আবেলি আবেলি গোন্ধটো বুকুত লৈয়েই এমুঠি নিশ্চল বতাহ সাৱটি ৰাতিৰ বুকুলৈ আগবাঢ়ে অৰুণগৰ্ভা পৃথিৱী। দুবৰিৰ কোমল নিৰ্যাসে তিয়াব নোৱাৰা...

পৃথিৱীৰ অন্ধকাৰ চাৰিওফালে কোলাহল। আসন্ন মৃত্যুৱে হাত বাউলী মাতিছে মৃত্যুৰ যাতনা চেতনাক নেওচি ৰৈ আছো মই নিজকে সময়ৰ সোঁতত বিলীন কৰি। ভয়...

মন যায় মোৰ বসন্ত ঋতুৰ দৰে চঞ্চল হৈ সেউজীয়া ৰঙ সানিবলৈ; মন যায় মোৰ সাগৰৰ ঢৌত উঠি পাতালপুৰীৰ পৰা মাণিক বুটলি আনিবলৈ; মন যায় মোৰ ডাৱৰেৰে...