top of page

দেউতা

দেউতা মনত পৰিছে বৰকৈ সেই ল’ৰালি দিনবোৰলৈ৷ দুহাতেৰে সাৱটি মৰমৰ মাতেৰে মৰম দিয়া সময়বোৰলৈ৷ বোকোচাত তুলি দ’কৈ পথাৰত নমাই দিয়া ক্ষণবোৰ৷ বিষাদে ভৰি পৰিছে আজি মনত পৰি সেই দিনবোৰ৷ বিহুত আনি দিয়া গুলপীয়া ফ্ৰকটো ভাঁহি উঠিছে দুচকুত৷ আনন্দত আত্মহাৰা হৈছিলোঁ পিন্ধিছিলো সেইদিনা উলাহত৷ হাত পাতি ধৰিছিল যেতিয়া মায়ে এচাৰি ডাল লৈ আহিছিল কোবাব৷ বুকুৰ মাজত নিৰাপদে সোমাই পাইছিলো সকাহ৷ চাইকেলত তুলি লৈ স্কুলত থৈছিল সদায়৷ ঘুৰিব সময়তো বাৰে প্ৰতি চাইছিল পাছলৈ ঘনাই৷ এতিয়া যে নাই আমাৰ মাজত সেই অভাৱ কৰিবলৈ পূৰণ৷ নেদেখা দেশত থকাৰ দুবছৰে হ’ল দেখোন কেনেকৈ জনাওঁ৷

0 views0 comments

Related Posts

See All

Comments


bottom of page