কবিতাৰ সৌৰভ বিচাৰি সুগন্ধি পখিলাৰ ৰঙেৰে ফাকু খেলি বিলাইছিলা না না ৰঙৰ আবিৰ।
শব্দৰ মৌসনা মাতেৰে গায় গ’লা মানৱতাৰ জয় গান।
সময়ৰ স’তে উৰি উৰি কেৱল নি:স্ব জনতাৰ হৃদয় জুৰাই গ’লা।
শীৰ্ণ শৰীৰ এমোকোৰা হাঁহি আৰু দীপ্ত চকুৰ আভাৰে প্ৰতিভাত কৰিলা অসমীয়া সাহিত্যৰ বিশাল ভঁৰাল।
গজাঁলি মেলা তোমাৰ শব্দৰ শইচৰে জীপাল হওঁক কবিতাৰ পথাৰ।।