অ’ পাহাৰ! তোৰ ৰূপ দেখি দুঃখ লাগি যায়; তোৰ আগৰ বিনন্দীয়া ৰূপ সমূলি নাই | সেউজী পাতেৰে ভৰা সুন্দৰ গছবোৰ ম্লান পৰি গ’ল; আগৰ সৌন্দৰ্য নোহোৱ হ’ল| তোৰ ওপৰত চলিল জীৱশ্ৰেষ্ঠ মানৱৰ তাণ্ডৱ লীলা | তোৰ উদৰজাত ডাঙৰ ডাঙৰ গছত পৰিল চোৰাংবেপাৰীৰ আক্ৰোশী হাতোৰা | খানি-কুৰুকি কৰি পেললে বিভৎস| পাহাৰ কাটি কাটি ঘৰৰ ওপৰত ঘৰ সাজি সাজি নিঃশেষ কৰিপেলাইছে তোৰ বক্ষ | লালসাত উদ্মাদ নৰপিশাচহঁতৰ দয়া নাই ,ক্ষমা নাই| কেৱল লাগে টকা আৰু টকা | টকাৰ খকে মানুহক অমানুহ বনালে, মাতৃৰ প্ৰতি মমতা হীন হৈ চলাই গৈছে কেৱল তাণ্ডৱ আৰু তাণ্ডৱ!
top of page
The website is being updated and edited. Please share comments on contact page.
bottom of page
Comments