top of page

তুমি আহিবা ৰং দিম বুলি

ৰঙৰ উৎসৱৰ দিনত তোমালৈ পৰিছে মনত, ভালপোৱাৰ যি ৰং সানিলা হৃদয়ত কলিজা উতলা হ’ল বসন্তৰ চিৰঞ্জীৱ নিকুঞ্জকাননত, সেই ৰঙেৰে ৰঙীন আজিও বুকু, সপোনেৰে ভৰপুৰ মোৰ দুচকু । তুমি নাহিলে বাৰু কেনেকৈ হ’ব ? ৰঙৰ উৎসৱ মোৰ অথলে যাব! এমুৰ পকা চুলিৰে মই পকামুৰীয়া বুঢ়ী, পকা থেকেৰা যেন গাল দুখনো আজি সোতোৰা-সুতৰি, কঁপা কঁপা হাতেৰেই ফাকু দিম সানি, উভতি আহিব যৌৱনৰ ধেমালি । তুমি নাহিলে বাৰু কেনেকৈ হ’ব? আয়ুস ৰেখাও বেদনাত চুটি হৈ যাব ! পাৰিলে আহিবা ৰং দিম বুলি, আকৌ তেজগোৰা হ’ব কোঁচখোৱা গাল দুখনি ; খৰস্ৰোতা হ’ব ৰক্তবাহী নলী, হোলী খেলিম আমি দুয়ো মিলি, হাঁহি হাঁহি উৰিব ফাগুনৰ ধূলি, হৃদয়ত ফুলিব নানাৰঙী গোলাপৰ পাহি ।

0 views0 comments

Related Posts

See All

Comments


bottom of page