ৰঙৰ উৎসৱৰ দিনত তোমালৈ পৰিছে মনত, ভালপোৱাৰ যি ৰং সানিলা হৃদয়ত কলিজা উতলা হ’ল বসন্তৰ চিৰঞ্জীৱ নিকুঞ্জকাননত, সেই ৰঙেৰে ৰঙীন আজিও বুকু, সপোনেৰে ভৰপুৰ মোৰ দুচকু । তুমি নাহিলে বাৰু কেনেকৈ হ’ব ? ৰঙৰ উৎসৱ মোৰ অথলে যাব! এমুৰ পকা চুলিৰে মই পকামুৰীয়া বুঢ়ী, পকা থেকেৰা যেন গাল দুখনো আজি সোতোৰা-সুতৰি, কঁপা কঁপা হাতেৰেই ফাকু দিম সানি, উভতি আহিব যৌৱনৰ ধেমালি । তুমি নাহিলে বাৰু কেনেকৈ হ’ব? আয়ুস ৰেখাও বেদনাত চুটি হৈ যাব ! পাৰিলে আহিবা ৰং দিম বুলি, আকৌ তেজগোৰা হ’ব কোঁচখোৱা গাল দুখনি ; খৰস্ৰোতা হ’ব ৰক্তবাহী নলী, হোলী খেলিম আমি দুয়ো মিলি, হাঁহি হাঁহি উৰিব ফাগুনৰ ধূলি, হৃদয়ত ফুলিব নানাৰঙী গোলাপৰ পাহি ।
top of page
The website is being updated and edited. Please share comments on contact page.
bottom of page
Comments