অকল্পনীয় বাস্তৱ

সপোন সপোন লগা এটি পৰিবেশ মোৰ হাতত এখন কিতাপ! কিতাপখনৰ লিখক মইয়েই! মোৰ এখন কিতাপ ওলাব, কিতাপখন উন্মোচন কৰিব, এইবোৰ আছিল অবাস্তৱ কল্পনা! কিন্তু! কল্পনা বাস্তৱ হ’ল| সচাঁকৈয়ে আহি পৰিল দুখনকৈ কিতাপ মোৰ হাতলৈ! কথা এষাৰ মনলৈ আহিছে, “য’তে ইচ্ছা ত’তে বাট|” মানুহৰ আন্তৰত ইচ্ছা জাগিলে সমাধানৰ পথও মুকলি হয় | ভগৱান প্ৰদত্ত প্ৰতিভা থাকিলে ভগৱানেই বিকাশৰ পথ আনি দিয়ে | বহুত কল্পনা ,বহুত আশা বুকুত বান্ধি সৃজনীশীলতাৰে আগবাঢ়ি গৈছিলো কৈশোৰৰ পৰা ; সঞ্চিত কৰিছিলো সৃষ্টিৰাজি, উৎসাহ নাছিল , মাত্ৰ অনুভৱক লিখিত ৰূপ দিছিলো উকা কাগজৰ বুকুত ; পৰিবেশ -পৰিস্থিতিত অসম্ভৱ আছিল এইবোৰ সকাৰ ৰূপ দিয়াৰ | ভগৱানক মাত্ৰ অভিযোগ কৰোঁ,” বিকশিত নোহোৱা প্ৰতিভা দিছা কিয় ? “ ভগৱানৰ সুদৃষ্টি আহি পৰিছিল , পঠাই দিলে মানৱৰূপী দূত সৃষ্টি হ’ল অকল্পনীয় বাস্তৱ যিটো সন্মুখত দেখিলে অনুভৱ হয় সপোনৰ আমেজ |

#SahityaChorcha #assamesepoetry #axomiyakobita #okalpaniyabastav #assamesekobita